ဘ၀က တိုသတဲ့

ဖြစ်ရပ်နှစ်ခု ဒီမနက်ကြုံရပါတယ်။

၁) ဒီက Shopping mall မှာရှိတဲ့ ဆိုင်တွေဟာ မနက် ၁ဝနာရီကျော်ကျော်လောက်မှ ဆိုင်ဖွင့်လေ့ရှိပါတယ်။ ဘူတာသွားတဲ့လမ်းမှာ ဖိနပ်ဆိုင်တဆိုင်ရဲ့ ဘာဂျာတံခါးမှာ စာရေးထားတာတွေ့တယ်။ 

Life is short, buy the shoes တဲ့။ 

ဘဝကတိုတောင်းပါတယ် ဖိနပ် ဝယ်ပါတဲ့။ 

တော်တော်ကောင်းတဲ့ ကြော်ငြာစာသားပါပဲ။ 

ဒါက တွေ့ခဲ့ရတဲ့ ဖြစ်ရပ်ပါ။

၂) ရထားစီး ကားစီးတဲ့အခါ သုံးရတဲ့ကတ် ez-link card ကို ပိုက်ဆံထပ်ဖြည့်ဖို့ ဖြည့်တဲ့စက်ဆီသွားပါတယ်။ ကတ်ကို တင် ခလုတ်တွေနှိပ် ပိုက်ဆံထည့်တာ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်အသုံးပြုနိုင်အောင် လွယ်တဲ့စက်တွေပါ။ တန်းစီနေတုံးမှာ လူနှစ်ယောက်ရောက်လာပြီး မေးပါတယ်။ စက်ဘယ်လိုသုံးရမလည်းတဲ့။ ကဲ လာဗျာ ဒီမှာပြမယ်ဆိုပြီး ငွေထည့်တာကို ကိုယ့်ကတ်ပြားနဲ့ သရုပ်ပြသပေါ့။ သူက တဆယ်တန်ပြပြီး ငါးကျပ်ဖိုးပဲ တိုးချင်တာ ရမလားတဲ့။ ဒါဆို ခင်ဗျားတို့ passenger service ကိုသွားဆိုတော့ အဲဒီကပြောတယ် ငါးကျပ်ဖိုးတိုးလို့မရဘူး။ စက်မှာကလည်း တဆယ်ထည့်ရင် ငါးကျပ်ပြန်အမ်းမယ်မထင်ပါ။ သူက ရွေးရတာကိုး။ သေသေချာချာ မသိတဲ့အတွက် ခင်ဗျားတို့ ခုနကောင်တာပြန်သွား ၅ ကျပ်တန်နှစ်ရွက်လဲလာခဲ့ပြီး ဒီစက်မှာ ပြန်လုပ်ကြည့်ဆိုပြီး ပြောခဲ့ပါတယ်။ 

ဒါက ပြောဆိုကြုံတွေ့ရတဲ့ဖြစ်ရပ်ပါ။

ဖြစ်ရပ်နှစ်ခု ပေါင်းကြည့်ရအောင်ပါ။

ဘဝတိုတိုမှာ ဖိနပ်ဝယ်ပါလို့ ဖိနပ်ဆိုင်က တိုက်တွန်းနေတဲ့အချိန်မှာ တဆယ်ဖိုး ရထားစီးတဲ့ကတ်ထဲ မထည့်နိုင်ဘဲ ငါးကျပ်ဖိုးပဲ ထည့်နိုင်တဲ့ သူများအတွက် ဘဝဆိုတာ ဘယ်လိုများ တိုနိုင်ပါလိမ့်မလည်းဟု အတွေးပေါက်ကာ ဘဝ ဆိုတဲ့စကားလုံးနှစ်လုံးသည် ဖေ့ဘုတ်ပေါ်တွင် ဘွ ဆိုသော တလုံးအဖြစ်သို့ သက်ဆင်းလျှောကျနေပြီဖြစ်ကြောင်း ။

ကျော်မောင်(တိုင်းတာရေး)

၂၀-သြဂုတ်-၂၀၁၅