ကိုယ့်အလုပ် ကိုယ်လုပ်ကြတာပဲ
အဖေ့ရဲ့ အကို ဦးလေးကျောင်းဆရာရေးခဲ့တဲ့ ကဗျာတပုဒ်ကို မှီးပါတယ်။ သူက သူ့ကဗျာထဲမှာ လယ်သမားသည် လယ်သမားအလုပ်လုပ်တယ်၊ ကျောင်းဆရာသည် ကျောင်းဆရာအလုပ်လုပ်တယ်၊ အလုပ်သမားသည် အလုပ်သမားအလုပ်ကို လုပ်တယ် စသဖြင့် ကိုယ့်အလုပ် ကိုယ်လုပ်ကြရင်ဖြင့် ပတ်ဝန်းကျင်အတွက်ရော လုပ်နေသူအတွက်ရော သာယာစိုပြည်မယ်လို့ ဖွဲ့ဆိုပါတယ်။ အထိမ်းအမှတ် ထုတ်တဲ့ မဂ္ဂဇင်းတစောင်က လက်ရာဖြစ်ပါတယ်။
ကျနော်မမွေးခင်က ရေးခဲ့တဲ့ ကဗျာဖြစ်တဲ့အတွက် နှစ်ပေါင်း ၄၀ လောက်ရှိခဲ့ပြီဖြစ်ပါတယ်။
ကိုယ်ဘာလည်း ဆိုတာ သိဖို့ အရင်လိုပါတယ်။ သိပြီးတဲ့အခါ ဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတာ သိဖို့ လိုပါတယ်။
တံတားဆောက်တဲ့ အင်ဂျင်နီယာ တံတားဆောက်နေတာ မဆန်းပါ။
ကုန်သည်အဖို့လည်း ရောင်းဝယ်ဖောက်ကားမှု ပြုနေတာဟာ သူ့အလုပ်ပါ။
ဆရာဝန်လည်းပဲ လူနာတွေကို ဆေးကုနေတာ ကျန်းမာရေးနဲ့ပတ်သက်တာတွေမှာ ပညာပေးလုပ်နေတာဟာ သူ့အလုပ်ပါပဲ။
ပန်းချီဆရာက ပန်းချီတွေ ဆွဲနေပါမယ်။ ဒါသူု့ဝါသနာ သူ့အလုပ်ပါ။
စာရေးဆရာက စာတွေရေးနေပါမယ်။
ကျောင်းသူကျောင်းသားက စာပေတွေ လေ့လာသင်ယူမယ်။ ပိုမိုတတ်ကျွမ်းအောင် အားထုတ်မယ်။
အဲဒီတော့ ကိုယ့်အလုပ် ကိုယ်လုပ်၊ သူု့အလုပ် သူလုပ်နေကြတာဟာ တကယ်တော့ မဆန်းတဲ့ ကိစ္စပဲဖြစ်ပါတယ်။
ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ် မလုပ်တာကသည်သာ ဆန်းတာဖြစ်ပါတယ်။ အံ့သြရမှာဖြစ်ပါတယ်။
ကားဂိတ္ကေန ရထားဘူတာရွိရာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း သီခ်င္းတပုဒ္ကို သြားၿပီး သတိရမိတယ္။ အျပန္ အျပန္ အျပန္လားကြဲ႕ အသြား အသြား အသြားပါကြဲ႔ ဆိုတဲ့ စာသားပါတဲ့ သီခ်င္းပဲ။ အလုပ္သြားေနတဲ့ လူအုပ္ႀကီးကလည္း မီးပြိဳင့္ေတြမွာဆိုရင္ ပိုထင္ရွားပါတယ္။
အဲဒီလိုပဲ အလုပ္ကေနျပန္လာၾကတဲ့ လူအုပ္ဆိုတာကလည္း နည္းနည္းေနာေနာမဟုတ္ပါ။
အလုပ္ေတြ လုပ္ၾကဖို႔လိုပါတယ္။ လုပ္နိုင္ေအာင္ လုပ္ငန္းခြင္ေတြ စက္ရုံ အလုပ္ရုံေတြ ရွိဖို႔လိုပါတယ္။ လုပ္ငန္းခြင္ေတြ စက္ရုံ အလုပ္ရုံေတြ ရွိဖို႔ အလုပ္လုပ္ဖို႔လိုပါတယ္။
အခြင့္အလမ္းကို မေစာင့္ေမွ်ာ္ဘဲ အခြင့္အလမ္းကို ဖန္တီးသူျဖစ္ရပါမယ္။ သူမ်ားဖန္တီးေပးထားတဲ့ အခြင့္အလမ္းကိုလည္း ေရွ႕ေမွာက္ေရာက္လာတဲ့အခါမွာ အမိအရဆုပ္ကိုင္ထားနိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းရွွိသူေတြျဖစ္ရပါမယ္။
အျပန္ အျပန္ မဟုတ္ပါ။
အသြား အသြား အသြား ျဖစ္ပါတယ္။
မိတ္ေဆြ ေရာင္းရင္း အေပါင္းအသင္းတို႔ ...
လက္မွတ္ေတြလည္း ဝယ္ၿပီးပါၿပီ။
ရထားႀကီးလည္း စထြက္ဖို႔ တာစူေနပါၿပီ။ ကိုယ္စီလိုက္ပါရင္း လိုရာခရီးေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ၾကပါစို႔။
အျပန္ အျပန္ အျပန္လားကြဲ႕ ...
အသြား အသြား အသြားပါဗ်ိဳ႕ ...
ေက်ာ္ေမာင္(တိုင္းတာေရး)
၁၇-ေဖေဖာ္၀ါရီ-၂၀၁၆
ေဖာ္ျမဴလာႏို႔မွဳန္႔သုံးၿပီး ေဖ်ာ္ထားတဲ့ ႏို႔ဗူးက ႏို႔တစက္ကိုေတာင္ ကေလးေလးက အားမေပးနုိင္ေတာ့ဘဲ ခပ္ေစာေစာ စက္ေတာ္ေခၚပါေတာ့တယ္။ အဲဒီမွာ ကေလးအေမက ဒီလိုေျပာပါတယ္။
"ကေလးအိပ္သြားတာနဲ႔ တေန႔လုံးပင္ပန္းၿပီး လူလည္း ခၽြတ္ျခံဳက်သြားတာပဲ"
ဒါကိုၾကားတဲ့အခါ ဖတ္ေနဆဲစာအုပ္ျဖစ္တဲ့ ဆရာေမာင္ထင္ရဲ႕ "ပုဂၢလအဘိဓာန္" ကို လက္က ခဏခ်ၿပီး ကေလးအေဖက ဒီလိုျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
"ကဲ ကဲ ကေလးအေမ အိပ္ေတာ့ အိပ္ေတာ့"
ကေလးအေမက ရယ္ေမာရင္း
"ကေလးအေဖ ေတာ္တယ္၊ မိန္းမက ဘာဆိုလိုမွန္းသိတယ္၊ ဂြတ္ႏုိက္"
မသိေနမလားဗ်ာ၊ ဟုတ္ဖူးလား။ ေပးထားတဲ့ စာစုတိုေခါင္းစဥ္အတိုင္းပဲေပါ႔။
ေက်ာ္ေမာင္(တိုင္းတာေရး)
No comments:
Post a Comment