အသုံးကျရဲ့လား (၃) ... မြန်မာအက္ခရာစဉ်

တက္ကသိုလ်မှာ တက်တုန်းက အက္ခရာစဉ် ဆိုတာ သင်ရပါတယ်။ မြန်မာအက္ခရာစဉ်ပါ။ ဗျည်းစဉ်၊ သရ နှင့် အသတ်စဉ် ၊ဗျည်းတွဲစဉ် တို့ပေါ့။ အက္ခရာစဉ်ကို ပထမဆုံး လေ့လာသင်ယူရတဲ့ အတန်းချိန်အပြီး မြန်မာစာ ဆရာ အခန်းထဲက အထွက်မှာ လိုက်မေးခဲ့ပါတယ်။

ဆရာ ကျွန်တော်တို့ ဘာကြောင့် အက္ခရာစဉ် သင်ရပါလည်း ခင်ဗျာ ပေါ့။ ဆရာ က ဖြေပါတယ်။ ခင်ဗျားတို့ အဘိဓာန်ကြည့်လို့ရတာပေါ့ တဲ့။ အဲဒီတုန်းက ဆရာရဲ့ သင်ပြမှု ကောင်းတာကြောင့် အက္ခရာ စဉ်တတ်ခဲ့ပါတယ်။ စာမေးပွဲမှာလည်း သေသေချာချာ စဉ်နိုင်ခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲဒီ အက္ခရာစဉ်တဲ့နည်းကို အသုံးပြုပြီး မြန်မာအဘိဓာန် မကြည့်ခဲ့တာ ကတော့ အမှန်ပါပဲ။ ငါ မြန်မာပဲ ၊ ငါ ဖတ်တဲ့ မြန်မာလိုရေးထားတဲ့ ကာတွန်း ကဗျာ ဆောင်းပါး ဝတ္ထု အစုစုမှာ မြန်မာအဘိဓာန် သုံးရလောက်တဲ့ စကားလုံး မပါပါဘူး၊ ပါရင်လည်း တတ်သိနားလည်တဲ့ လူကြီးသူမတွေ မေးနိုင်တာပဲ ဆိုပြီး တကယ်လည်း အဘိဓာန်ကို သေသေချာချာ မသုံးခဲ့ဘူး၊ အဘိဓာန်ကြည့်ရင်လည်း အက္ခရာစဉ်နည်းကို မသုံးဘဲ လျှောက်ပြီး  လှန်လျောရှာဖွေတာပဲ များပါတယ်။

ဒီမှာ အလျဉ်းသင့်လို့ ဆရာ တစ်ယောက်ပြောပြဖူးတာ ပြန်ပြောပါရစေ။ သူပြောတာက ခင်ဗျားတို့ သတိထားမိကြလား၊ အင်္ဂလိပ်စာဟာ ဘာကြောင့် နိုင်ငံအတော်များများမှာ အသုံးပြုကြတာလည်းတဲ့။ အင်္ဂလိပ်စာမှာ အက္ခရာက အေ ကနေ ဇက် အထိ (၂၆) လုံးပဲရှိပြီး အဲဒီ (၂၆) လုံးနဲ့ပဲ စကားလုံးတွေ ဖြစ်လောက်အောင် ရိုးရှင်းလို့ပဲတဲ့။ ဒါ ဆရာ့ အယူအဆ။ အင်္ဂလိပ်အဘိဓာန်သုံးပြီး စကားလုံးအဓိပ္ပါယ် ရှာရတာ အလွန်လွယ်ကူပါတယ်။ သူု့အက္ခရာ အစဉ်အတိုင်းသွားတာပဲ၊ မြန်မာစာလို ဗျည်းစဉ်၊ သရ နှင့် အသတ်စဉ် ၊ဗျည်းတွဲစဉ် ဆိုတာတွေ မရှိပါဘူး။

မြန်မာစာ မြန်မာစကားနဲ့ပတ်သက်လို့ ဖတ်ထား မှတ်ထားတာလေး တစ်ခုကျတော့ ... တစ်ခါက နိုင်ငံခြားသူ ဘိုမကြီးတစ်ယောက် မြန်မာပြည်မှာ မြန်မာစကားလေ့လာ၊ အတော်တတ်ပြီဆိုပြီး သူ့နိုင်ငံပြန်မယ်ပြင်၊ ရထားဘူတာအရောက် သူ့ရဲ့ များပြားလှတဲ့ အထုပ််ကြီး အထုပ််ငယ်တွေကြည့်ပြီး နယ်ခံ အဒေါ်ကြီးတစ်ယောက် လှမ်းပြောလိုက်တဲ့ ဒီဘိုမကလည်း ဗြုတ်စဗျင်းတောင်းတွေ များလှချည်လား ဆိုတဲ့စကားက  ဗြုတ်စဗျင်းတောင်း ဆိုတာကို နားမလည်လို့ မပြန်ဖြစ်တော့ဘဲ မြန်မာစာဆက်သင်ရတဲ့အကြာင်းလေး သတိရမိပါတယ်။ (ဗြုတ်စဗျင်းတောင်း/ဗျုတ်စာ့ဗျင်းဒေါင်း/န-အမျိုးစုံ ရောနှောနေသည့် အသေးအဖွဲပစ္စည်းစု) 

အက္ခရာစဉ် အကြာင်း ပြန်ဆက်ပါ့မယ်။ မြန်မာပြည်က စင်ကာပူကို လာဖို့ ပြင်တော့ လိုရမယ်ရဆိုပြီး မြန်မာစာအဖွဲ့ဦးစီးဌာနက ထုတ်တဲ့ ခရီးဆောင်မြန်မာအဘိဓာန် စာအုပ်ယူလာခဲ့တယ်။ တစ်နှစ် နှစ်နှစ်ကြာတဲ့ အထိ မသုံးဖြစ်၊ ကဲ ဘာသာပြန်ရေးမယ် ဆောင်းပါးတွေ ရေးမယ်ဆိုမှ ကိုယ်ရေးမယ့် စကားလုံး တကယ်သိအောင် အဘိဓာန် သုံးရပါတယ်။ အဲဒီမှာ စပြီး တိုင်ပတ်တာပဲ။ အချိန်က မရတဲ့အထဲ မြန်မာအဘိဓာန်မှာ ရှာချင်တဲ့ စကားလုံးကို လှန်လျောရှာနေတာနဲ့ပဲ မပြီးနိုင်။ ကျောင်းတုန်းက သင်ခဲ့ရတာကလည်း မေ့တေ့တေ့ဖြစ်။ သင်ပြီး တတ်ပြီးကတည်းက အမြဲမဟုတ်တောင် ရံခါလောက် သုံးနေရင် အတော်အသုံးဝင်မှာပဲ။ ဒီမှာ စောဒက တက်စရာက မြန်မာအဘိဓာန်များဗျာ ဆော့ဝဲလ် ဖြစ်ဖြစ်၊ စီဒီ ဖြစ်ဖြစ်  ကွန်ပျူတာနဲ့ သုံးပေါ့လို့ ဆိုချင်ဆိုနိုင်ပါတယ်။ မှန်ပါတယ် ၊ အဲဒါတွေ သုံးမယ်ဆိုရင်တော့ အက္ခရာစဉ်နည်း တတ်ဖို့ မလိုအပ်ပါ။  မြန်မာအဘိဓာန် ဆော့ဝဲလ် ရေးသူတွေ ကတော့ အက္ခရာစဉ် တတ်ဖို့လိုတာပေါ့။ ဒါတွေမြင်လို့ ကျောင်းမှာ အက္ခရာစဉ် သင်ခဲ့တာဖြစ်မယ် ထင်တယ်။ အခုထိ ကျောင်းမှာသင်ဆဲပဲဆိုရင် သင်ကြားခြင်း ရည်ရွယ်ချက်က အဘိဓာန်ဖတ်တတ်ဖို့ မဟုတ်တော့ဘဲ အဘိဓာန်ပြုစုဖို့ ဖြစ်ကောင်း ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီဆောင်းပါးမှာတော့ တတ်ထားတဲ့ ပညာအသုံးချရကောင်းမှန်း မသိတာ၊ အသုံးမချခဲ့တာနဲ့ လိုအပ်တဲ့ အချိန်မှာ မသုံးတတ်တော့တာကို ဖော်ပြလိုခြင်း အရင်းခံ ဖြစ်ပါတယ်။

တတ်ထားသော ပညာရပ်များ အသုံးကျအောင် အသုံးချနိုင်သော ပညာရှင်များဖြစ်ပေါ်လာရန် ရည်သန်ကာ တိုက်တွန်းရေးသားလိုက်ရပါကြောင်း ။   ။

(မှတ်ချက်။ ။   စာရွက်ပေါ်မှာ လွန်ခဲ့သော တစ်နှစ်လောက်က ချရေးဖူးတာလေး ပြန်လည်ပြင်ဆင်ကာ ရေးလိုက်သော ဆောင်းပါး ဖြစ်ပါတယ်) 

ကျော်မောင် (တိုင်းတာရေး)