ရကောက် ရထားကြီး အိပ်ငိုက်စီးမယ်ကြံတဲ့အခါ အဓိကကတော့ နေရာရဖို့ပဲ။ ရထားမှာ Show you Care Offer this seat ဆိုတဲ့ခုံဟာ ဦးစားပေးခုံဖြစ်တယ်။ တချို့က အဲဒီခုံလွတ်ရင် ဦးစားပေးထဲမပါပေမယ့် ခပ်တည်တည်ပဲ ဝင်ထိုင်လေ့ရှိကြတယ်။
တယောက်က ဒီလိုသင်ပေးတယ်။
သူကိုယ်၌ကလည်း သူပြောတဲ့စကားအတိုင်းကျင့်သုံးသူဖြစ်တယ်။
ပြောကတည်းက “ဟာဗျာ … ဒီလိုကတော့ မလုပ်သင့်ပါဘူး” လို့ ပြောတော့ မင်း အတော်ညံ့သေးတာပဲလို့ ကောင်းချီးပေးပါတယ်။
ဒီမနက်တော့ ဦးစားပေးထိုင်ခုံဘေးမှာ နေရာလွတ်ရတော့ ဝင်ထိုင်ပါတယ်။ မူလရည်ရွယ်ချက် အိပ်ငိုက်မယ်ဆိုတာက ဘေးတဖက်မှာ ရှိနေတဲ့ secondary ကျောင်းသား(ထင်ရ)က ဖုန်းဖွင့်ထားတဲ့အပေါ်လက်နဲ့ဖိထားရင်း အိပ်ငိုက်နေပါပြီ။
ကျောင်းယူနီဖောင်းရဲ့ကျောဘက်မှာ ကျောင်းနာမည်ပါပါတယ်။ အသာလေးမှတ်လိုက်ပြီး အဲဒီကျောင်းဆိုရင် ဘယ်ဘူတာဆင်းရမလဲဆိုတာ ဖုန်းနဲ့ရှာပါတယ်။ primary ရော secondary ရောက ဘူတာတူပါတယ်။
ဘူတာမရောက်ခင်မှာ ဆိုက်ရောက်မယ့်ဘူတာကို ကြေငြာပါတယ်။
ရောက်တဲ့အခါ အိပ်နေသေးတဲ့ ကျောင်းသားကို နှိုးမေးလိုက်ပါတယ်။
“မင်း ဆင်းရမယ့် ဘူတာက ဒီဘူတာလား”
သူက အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့
“ဟုတ်တယ်” ဖြေပြီး ပြန်အိပ်မလိုလုပ်ပါတယ်။
“အေး အခုရောက်ပြီ” ဆိုမှ
ဝရုန်းသုန်းကား ထပြေးပါတယ်။
ပြေးရင်းမှာ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဆိုပြီးတော့ ပြောသွားလေရဲ့။
ကျော်မောင်(တိုင်းတာရေး)
၂၄-ဇွန်-၂၀၂
No comments:
Post a Comment