ဘ၀က တိုသတဲ့

ဖြစ်ရပ်နှစ်ခု ဒီမနက်ကြုံရပါတယ်။

၁) ဒီက Shopping mall မှာရှိတဲ့ ဆိုင်တွေဟာ မနက် ၁ဝနာရီကျော်ကျော်လောက်မှ ဆိုင်ဖွင့်လေ့ရှိပါတယ်။ ဘူတာသွားတဲ့လမ်းမှာ ဖိနပ်ဆိုင်တဆိုင်ရဲ့ ဘာဂျာတံခါးမှာ စာရေးထားတာတွေ့တယ်။ 

Life is short, buy the shoes တဲ့။ 

ဘဝကတိုတောင်းပါတယ် ဖိနပ် ဝယ်ပါတဲ့။ 

တော်တော်ကောင်းတဲ့ ကြော်ငြာစာသားပါပဲ။ 

ဒါက တွေ့ခဲ့ရတဲ့ ဖြစ်ရပ်ပါ။

၂) ရထားစီး ကားစီးတဲ့အခါ သုံးရတဲ့ကတ် ez-link card ကို ပိုက်ဆံထပ်ဖြည့်ဖို့ ဖြည့်တဲ့စက်ဆီသွားပါတယ်။ ကတ်ကို တင် ခလုတ်တွေနှိပ် ပိုက်ဆံထည့်တာ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်အသုံးပြုနိုင်အောင် လွယ်တဲ့စက်တွေပါ။ တန်းစီနေတုံးမှာ လူနှစ်ယောက်ရောက်လာပြီး မေးပါတယ်။ စက်ဘယ်လိုသုံးရမလည်းတဲ့။ ကဲ လာဗျာ ဒီမှာပြမယ်ဆိုပြီး ငွေထည့်တာကို ကိုယ့်ကတ်ပြားနဲ့ သရုပ်ပြသပေါ့။ သူက တဆယ်တန်ပြပြီး ငါးကျပ်ဖိုးပဲ တိုးချင်တာ ရမလားတဲ့။ ဒါဆို ခင်ဗျားတို့ passenger service ကိုသွားဆိုတော့ အဲဒီကပြောတယ် ငါးကျပ်ဖိုးတိုးလို့မရဘူး။ စက်မှာကလည်း တဆယ်ထည့်ရင် ငါးကျပ်ပြန်အမ်းမယ်မထင်ပါ။ သူက ရွေးရတာကိုး။ သေသေချာချာ မသိတဲ့အတွက် ခင်ဗျားတို့ ခုနကောင်တာပြန်သွား ၅ ကျပ်တန်နှစ်ရွက်လဲလာခဲ့ပြီး ဒီစက်မှာ ပြန်လုပ်ကြည့်ဆိုပြီး ပြောခဲ့ပါတယ်။ 

ဒါက ပြောဆိုကြုံတွေ့ရတဲ့ဖြစ်ရပ်ပါ။

ဖြစ်ရပ်နှစ်ခု ပေါင်းကြည့်ရအောင်ပါ။

ဘဝတိုတိုမှာ ဖိနပ်ဝယ်ပါလို့ ဖိနပ်ဆိုင်က တိုက်တွန်းနေတဲ့အချိန်မှာ တဆယ်ဖိုး ရထားစီးတဲ့ကတ်ထဲ မထည့်နိုင်ဘဲ ငါးကျပ်ဖိုးပဲ ထည့်နိုင်တဲ့ သူများအတွက် ဘဝဆိုတာ ဘယ်လိုများ တိုနိုင်ပါလိမ့်မလည်းဟု အတွေးပေါက်ကာ ဘဝ ဆိုတဲ့စကားလုံးနှစ်လုံးသည် ဖေ့ဘုတ်ပေါ်တွင် ဘွ ဆိုသော တလုံးအဖြစ်သို့ သက်ဆင်းလျှောကျနေပြီဖြစ်ကြောင်း ။

ကျော်မောင်(တိုင်းတာရေး)

၂၀-သြဂုတ်-၂၀၁၅

အတွင်းဖက်တွင်

အဖုံးပိတ်ထားတဲ့ ကတ်ထူပုံးတခုကို အပြင်ကကြည့်ရင် ကတ်ထူပုံးပဲ။ အထဲမှာ ဘာရှိမှန်းမသိပါ။ Inside the box ဆိုတာ အရေးပါပါတယ်။ တချို့က ဖွင့်မကြည့်ဘဲနဲ့ ဘာရှိနိုင်မလဲဆိုတာ မှန်းဆနိုင်ပါတယ်။ တချို့ကလည်း အတွင်းဖက်ကို မြင်အောင်စစ်ဆေးနိုင်တဲ့ ခေတ်မီ ကိရိယာတန်ဆာပလာတွေနဲ့ ကြည့်ကြတယ်။ ဒါတောင် တိကျသေချာမှုက မရေရာ။ 

တွေးမိတာက နှစ်ပိုင်းပါ။ သက်မဲ့ နဲ့ သက်ရှိတွေရဲ့ အတွင်းဖက်ပါပဲ။ သက်မဲ့အနေနဲ့ အများနဲ့မစိမ်းတဲ့ တယ်လီဗေးရှင်းကို ပမာထားကြည့်ရအောင်။ ခလုတ်ဖွင့်ရင် ရုပ်မြင်မယ် အသံကြားမယ်။ ဘယ်လိုကြောင့် ဒီလိုဖြစ်ရသလဲဆိုတာ တီဗီအတွင်းဖက်အကြောင်း လေ့လာဖူးသူမှသိမယ်။ ဒါတောင် စာတွေ့ဖြစ်မယ်။ အတွင်းကိုဖွင့် လမ်းကြောင်းလိုက်မှ စာတွေ့နဲ့ပေါင်းပြီး လက်တွေ့သိမယ်။ အခြေခံလောက်သိနိုင်တာကိုပြောတာဖြစ်ပါတယ်။ 

သက်ရှိအနေနဲ့ သက်ရှိရဲ့အတွင်းပိုင်းဖြစ်တဲ့ စိတ်ကို သိနိုင်ဖို့ ပိုခက်ပါတယ်။ အမြဲတမ်းပြောင်းလဲနိုင်လို့ပါပဲ။ သက်မဲ့ကဲ့သို့ အတွင်းဖက်ကို ဖွင့်ကြည့်ပြီး ခွဲခြမ်းစိပ်ဖြာလို့မရပါ။ အဲဒီအခါ အပြင်ပန်းကိုကြည့်ပြီး ဝေဖန်သမှုပြုနိုင်ပါတယ်။ သက်ရှိတွေရဲ့ စိတ်အကြောင်း နောကြေထားတဲ့သူမှ မှန်းဆချက်တွေဟာ အနီးစပ်ဆုံး မှန်ကန်နိုင်ပါတယ်။ 

ရွှေမန်းတင်မောင်က ဒီလို သီဆိုပါတယ်။ အလျဉ်းသင့်လို့ ပြန်လည်မျှဝေပါတယ်။ 

"အပြင်မှာ ဝင်းစင်၍ အတွင်းက ထိုသရက်သီးဟာ မြည်းကြည့်တော့ ချိုမလို ချင်လည်း ချင်တတ်တာ။ အပြင်မှာ အေး အတွင်းမှာ နွေးတတ်ပါတဲ့ ရေအိုးလေးရဲ့ သဏ္ဍာန်ပါ "

မိတ်ဆွေများ သက်ရှိ သက်မဲ့တွေရဲ့ အတွင်းဖက်ကို သိမြင်နိုင်ကြပါစေ။ ကိုယ်တိုင်ရဲ့ အတွင်းဖက်ကိုလည်း ရှူမြင်နိုင်ကြပါစေ။ ။ 

ကျော်မောင်(တိုင်းတာရေး) 

၁၁-၉-၂၀၁၅

အကောင်းတကာ့ အကောင်းများ

တချိန်မှာ သင်ပြနေတဲ့ ဆရာက စာသင်နေရင်း ဗဟုသုတအလို့ငှာ ဘယ်သူ့ကိုသိလား ဘယ်ဝှာ့ကို သိကြလားဆိုပြီး အတန်းသူ အတန်းသားတွေကို မေးပါတယ်။ သူမေးတဲ့သူတွေက ကမ္ဘာကျော် ပန်းချီဆရာတွေ၊ စာရေးဆရာတွေ၊ ကဗျာဆရာတွေရဲ့ နာမည်တွေဖြစ်ပါတယ်။ တယောက်ပြီးတယောက်ရဲ့နာမည်တွေ ရွတ်ပြတယ်။ အတန်းရှိလူတွေ ခေါင်းခါတယ်။ မသိဖူး၊ မကြားဖူးဘူးပေါ့။

ဆရာက ပြောတယ်။ အဲဒီလူတွေကို မသိတာ ကိစ္စမရှိပါ။ ဒါပေမယ့် သူတို့တီထွင်ဖန်တီးခဲ့တဲ့ အနုပညာတွေကို အကောင်းတကာ့ အကောင်းများလို့ ဆိုင်ရာ ပညာရှင်တွေက လက်ခံနေကြတယ်။ အဲဒီတော့ အကောင်းတကာ့ အကောင်းဆိုတာတွေကို သိသင့်ပါတယ် ဆိုပြီး တအ့ံတသြဖြစ်ကာ ပြောပါတယ်။

သူပြောခဲ့တာနဲ့ ပတ်သက်ပြီး နောက်ပိုင်းမှာဆက်စပ်တွေးကြည့်မိပါတယ်။စာပေ စတဲ့ အနုပညာပိုင်းမှာတင် မဟုတ်ဘဲ တခြားအပိုင်းများကိုဖြစ်ပါတယ်။

ငါးပိရည်ကို ဥပမာပေးကြည့်ရအောင်ပါ။ အောက်ပြည်အောက်ရွာမှာ ငါးပိရည်ဆိုတာ ထမင်းဝိုင်းတိုင်းမှာ မပါမဖြစ်တဲ့ အမယ်ဖြစ်ပါတယ်။ တို့စရာ အတို့အမြှုပ်ပါသည်ဖြစ်စေ မပါသည်ဖြစ်စေ မွှေးပျံ့ပျံ့လေး ကျိုထားတဲ့ ငါးပိရည်လေးကို ခွက်သေးသေးလေးထဲမှာ ထည့်ပြီး ထမင်းဝိုင်းမှာ အလယ်ထိုင်ခွင့်ရတဲ့ အမယ်ပါ။ အဲဒီမှာ မွှေးပျံ့ပျံ့လေးလို့ သုံးတာက ငါးပိရည်စားတဲ့သူတွေအတွက်ဖြစ်ပြီး သူတို့အတွက်က ဒါသည် မွှေးတာပါပဲ။ မကြိုက်တဲ့ သူအတွက် က ငါးပိရည်အန့့ံသည် နံလိုက်တာလို့ သုံးကြပါတယ်။ ငါးပိရည်ကောင်းတယ်ကွ ငါးပိရည်စားလို့ ဘယ်လိုပဲ တိုက်တွန်း တိုက်တွန်း အန့ံမကြိုက်တဲ့သူက စားကောင်းတယ်လို့ ထင်ကိုမထင်ပါ။ အဲ သူစားမိသွားလို့ အရသာကို စွဲသွားမိပြီဆိုမှ ကောင်းမှန်းသိသွားတာပါပဲ။

အကြိုက်ဆိုတာ တယောက်နဲ့တယောက် မတူပါ။ တယောက်အစားအစာသည် အခြားတယောက်အတွက် အဆိပ် ဆိုပြီး ရှိသလို ပညာရှင်တွေ ပညာရှိတွေရဲ့ တွေးခေါ်ပုံချင်း ၊ အကြိုက်ချင်းသည် တူညီကြသည် ဆိုတာလည်း ရှိပါတယ်။

အစားအသောက်နဲ့ပတ်သက်လို့ စားဖွယ်တခုခုစားတဲ့အခါ ဒီအစားအစာ တော်တော်ကောင်းတာပဲလို့ ပြောတတ်ကြပါတယ်။ တခါမှာ အဲဒီလိုပြောလိုက်တာကို အနီးက တယောက်က ခင်ဗျားဗျာ သူ့ထက်ကောင်းတဲ့ ဒီလိုမျိုး အစားအစာ ခင်ဗျားမစားဘူးသေးလို့ပါလို့ ပြောပါတယ်။

ဘယ်အပိုင်းမှာပဲဖြစ်ဖြစ် အကာက ဘယ်သို့ အနှစ်က ဘယ်ညာ စသဖြင့် သိသင့်ပါတယ်။

အကောင်းတကာ့ အကောင်းတွေကို သိအောင်ဆိုတာလည်း တကယ်တော့ မလွယ်ပါ။ အကောင်းတွေ ရှာရင်းနဲ့ ကောင်းသထက်ကောင်းတာတွေလို့ထင်တာတွေထဲမှာ တဝဲလည်လည်ရင်း ဘဝတွေလည်း ကုန်ဆုံးသွားရပါတယ်။

အကောင်းဆုံးဆိုပေမယ့် အကောင်းဆိုတာ ဘယ်တော့မှ အဆုံးထိရှိမယ် မထင်ပါ။

ကျော်မောင်(တိုင်းတာရေး)

၁၉-၉-၂၀၁၅

ဒါတာဘေ့စ်တွေ

Database တွေကိုပြောတာပါ။ http://venus.wis.ntu.edu.sg/lib_databases/ မှာ ဝင်ရောက်လေ့လာနိုင်ပါတယ်။

ဒါတာဘေ့စ် နာမည်တွေ တွေ့နိုင်ပါတယ်။ သုံးတဲ့သူနာမည် (user name) နဲ့ စကားဝှက် (password) ရှိတော့မှ ထိုထိုဒါတာဘေ့စ်တွေအထဲကို ဝင်ရောက်ဖတ်နိုင်ပါတယ်။

တခါမှာ လက်ချာရိုက်နေတဲ့ ဆရာက ဒီလိုပြောပြဖူးပါတယ်။

သူ ကျောင်းစာကြည့်တိုက်ကို စာအုပ်သွားရှာရင်း ရောက်သွားတော့ လူတယောက်၊ အတိအကျပြောရရင် ကျောင်းတက်နေဆဲ ပညာသင်တယောက်၊ နိုင်ငံခြားသားဖြစ်ဖို့များပါတယ်၊ အဲဒီတယောက်က ဒါတာဘေ့စ်တွေထဲက စာတမ်းတွေ (Papers) ကို အားပါးတရ ကော်ပီကူးယူနေပြီး သူ့ မန်မိုရီတုတ်ချောင်းထဲ ပြောင်းထည့်နေတယ်။

Memory stick လို့ အဲဒီတုန်းက ခေါ်တယ်၊ နောက်ပိုင်းမှာ လက်မလောက်ပဲ ဖြစ်သွားလို့ thumb drive လို့ခေါ်တယ်၊ တလောကတောင် http://www.maxim.com/…/five-dimensional-data-storage-human-… ဆိုတဲ့သတင်းမှာ သိုလှောင်နည်းပညာတွေ အံ့မခန်းဖြစ်လာတာ ဖတ်လိုက်ရပါတယ်၊ နောက်ဆုံးပေါ်သတင်း latest news ဖြစ်တဲ့အတွက် ဖတ်ကြည့်ဖို့တိုက်တွန်းပါတယ်။ ဒါက စကားချပ်ပါ။

ဟိုလူရဲ့ အပြုအမူကို တွေ့တဲ့အခါ ဆရာလည်း စဉ်းစားလို့ မရဖြစ်နေတာရှိတယ်။ အဲဒါက အဲဒီလူဟာ ဘာကြောင့်မို့လို့ စာတမ်းတွေကို အငမ်းမရ ကူးယူနေရတာလည်း ဆိုတာပါပဲ။ စာကြည့်တိုက်ကို လာရင်လာ၊ ဒါမှမဟုတ် တနေရာရာကနေ အဲဒီ ဒါတာဘေ့စ်တွေထဲ ဝင်ပြီး အချိန်မရွေးကြည့်နိုင် လေ့လာနိုင်တာပဲတဲ့။ သိမ်းထားစရာ လိုလို့လားပေါ့။ သူက ဒီလိုတွေးနေတာ။

ဆရာပြောပြကတည်းက ကျနော်ကလည်း ဟိုလိုတွေးခဲ့ပါတယ်။ ဆရာသမားမသိတာက အကယ်၍များ ထိုပုဂ္ဂိုလ်ဟာ ကျောင်းမှာ လက်ရှိတက်ရောက်နေတဲ့ ပညာသင်မဟုတ်တော့ဘူးဆိုရင် သူ့အတွက်က ဘယ်လိုလုပ် အချိန်မရွေး ထိုထို ဒါတာဘေ့စ်တွေကို ဝင်ကြည့်နိုင်မှာလည်း။ ဒါကိုကြိုမြင်ပြီး သူကူးနေတာပဲ ဖြစ်ရမယ်လို့ တွေးခဲ့ပါတယ်။ ဟိုတယောက်ရဲ့ ကွက်ကျော်အတွေးကို ခံစားကြည့်တာ။ တခြားအကြောင်းလည်း ရှိရင်ရှိနိုင်ပါတယ်။

ဒါနဲ့ စကားစပ်လို့ဗျာ။ ကျနော်တို့ဆီက ဘယ်တက္ကသိုလ်တွေမှာများ အဲဒီ ဒါတာဘေ့စ်တွေ ပေါပေါများများ ရနေ သုံးနေကြပါပြီလည်းဆိုတာ သိချင်လှပါတယ်။ သိချင်ရုံသက်သက်ပဲဖြစ်ပါတယ်။

ကျော်မောင်(တိုင်းတာရေး)

၂၂-၂-၂၀၁၆

စာကြွင်း။ ။ Database ကို ဒါတာဘေ့စ်လို့ တိုက်ရိုက် မြန်မာမှု ပြုခြင်း၊ ထွင်ရေးခြင်း မဟုတ်ပါ။ ခေါ်နေကြအတိုင်း ကိုယ့်အသံထွက်အမှန်နဲ့ကိုယ်ပဲ အသံထွက်ကြပါရန်။