အသုံးကျရဲ့လား (၇) .... ပေါင်ချိန်စက်

အဖေနဲ့ မွေးနေ့တူ သမီးလေး မွေးလာတော့ (၆)ပေါင် (၁၅) အောင်စ။ ဆေးရုံရဲ့ ပေါင်ချိန်စက်က ပြောတာ။(၇) ပေါင် တစ်အောင်စ လျော့လို့လည်း ပြောလို့ရတယ်။ တိကျရဲ့လား၊ဆေးရုံက ပေါင်ချိန်စက်  မှန်ရဲ့လား လို့တော့ စောဒက မတက်မိခဲ့။ယူနစ်ပြောင်းကြည့်တော့ (၃.၁၄၆၈) ကီလို။ ပေါင် တွေ အောင်စ တွေ သုံးနှုန်းနေဆဲ၊  SI ယူနစ် စနစ် ပြောင်းဖို့ တာစူနေဆဲ ကိုယ့်နိုင်ငံမှာ သမီးမွေးလာတဲ့ အတွက် ဂုဏ်ယူတယ်။

သမီးကြီးလာရင်  ဒို့မွေးတုန်းက ဒို့နိုင်ငံဟာ ကမ္ဘာမှာ International System of Unit (SI) မပြောင်းသေးဘဲ ကျန်နေတဲ့ သုံးနိုင်ငံထဲက တစ်နိုင်ငံ အဖြစ်ရှိနေသေးတယ်လို့ သူများတွေကို သမီး ပြောပြနိုင်တယ်လေ..

အဲဒီ သုံးနိုင်ငံက မြန်မာ၊ လိုက်ဘေးရီးယား နဲ့ အမေရိကန်။

တစ်ခါ စူပါမားကတ်ထဲ လျှောက်ကြည့်။ စပျစ်သီးပုံထားတဲ့နားမှာ ပေါင်ချိန်စက် တွေ့ ၊ ဘာအတွက်လည်း မေးတော့ စပျစ်သီးချိန်တာတဲ့။ ကဲ လုပ်ပြပါဦး ဆိုတော့ စပျစ်သီး တစ်တွဲ တင်၊ ပြတဲ့ ကျပ်သား (မြန်မာ အတိုင်းအတာ)ကို ပေါက်စျေးနဲ့ မြှောက်ပြတယ်။ ဒီပေါင်ချိန်စက် မှန်ရဲ့လား မေးတော့ မှန်ပါတယ်တဲ့။ ဘာကိုကြည့်ပြီး မှန်ပါတယ်လို့ ပြောတာပါလည်းဆိုတော့ ဟီး ... ကျွန်မလည်း မသိဘူးတဲ့။

နောက်တစ်ခါ ရွှေဆိုင်တွေဆီ ရောက်သွား။ ဒီတစ်ခါတော့ ရွှေချိန်စက်လို့ ခေါ်မလားပဲ။ OHAUS တံဆိပ်နဲ့ ပေါင်ချိန်စက်တစ်လုံး ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ သေသေချာချာထားတာ တွေ့တော့ ဟာ... အဲဒါကြီး ဘာလုပ်တာလည်း မေးတော့ ဒါ ရွှေအရည်အသွေးစစ်စက် အရမ်းမှန်တယ်တဲ့။ မှန်ကြောင်းလည်း ဘာမှ အထောက်အထား မတွေ့ရပါလား ဆိုတော့ ဘုကြည့် ကြည့်တာ ခံရပြီး အမလေး.. ရွှေဆိုင်တိုင်း ဒါမျိုးသုံးနေကြတာပဲ.. မမှန်ရင် သုံးပါ့မလား... ဆိုပြီး စျေးဆက်ရောင်း.. အင်း... ရိုက်ထုတ်မခံရတာ ကံကောင်းတာပဲ..

ပေါင်ချိန်စက်မှသည် တိကျမှန်ကန်သော တိုင်းတာမှုသုံး အတိုင်းအတာပစ္စည်း ကိရိယာများအား မှန်ကန်စွာ သုံးပြီး သကာလ ကျန်းမာရေး၊ စိုက်ပျိုးရေး၊ ကူးသန်းရောင်းဝယ်ရေး၊ ဆောက်လုပ်ရေး၊ စက်မှု လက်မှု တီထွင်မှုများ အစရှိသည့် ပြည်တွင်းလုပ်ငန်းများပါမက နိုင်ငံတကာနှင့် ဆက်သွယ်လုပ်ဆောင်ရသည်များတွင် ပိုမိုအဆင်ပြေစေဖို့ ကျွန်တော်တို့ ကြိုးပမ်းရဦးမည် ဖြစ်ပါကြောင်း မိတ်ဆွေများအား  တိုက်တွန်းရေးသားလိုက်ရပါသည်။

   ကျော်မောင်(တိုင်းတာရေး)

   ၉-သြဂုတ်-၂၀၁၄

အသုံးကျရဲ့လား (၆) ... နေရာ

နောက်ဆို ရထားစီးစီး ကားစီစီး  ဒါမျိုးလုပ်မယ်ဆိုပြီး စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားပါတယ်။ ရထားပေါ် ကားပေါ်ရောက်တာနဲ့ ထိုင်ခုံလွတ် တွေ့ရင် ဝင်ထိုင်လိုက်ရမယ်။ ဘယ်နေရာ ဖြစ်ဖြစ်၊ ဒီမှာက Reserved Seat လို့ခေါ်တဲ့ ဦးစားပေး ထိုင်ခုံတွေက ရထားတွေ ကားတွေမှာ ရှိတယ်။ အဲဒီနေရာ တွေ့ရင်လည်း ကိုယ်က ဦးရင် အရင်ဝင် ထိုင်။ ဟာ ဒီကောင် ဦးစားပေး ထိုင်ခုံတောင် မရှောင်ဘူး၊ တော်တော်ဆိုးတဲ့ကောင်.. နေဦး..  ကိုယ်နေရာ ရပြီးမှ ဘေးပတ်ပတ်လည်ကို ကြည့် မယ်။ ပထမ ကိုယ်ဝန်ဆောင်၊ ဒုတိယ မသန်စွမ်း(သို့)ထိခိုက်ဒဏ်ရာ ရထားသူ၊ တတိယ သက်ကြီးရွယ်အို၊ စတုတ္ထ ရင်ခွင်ပိုက် ကလေးငယ် ချီပိုးထားတဲ့ မိခင် ဖခင် အုပ်ထိန်းသူ၊  ပဥ္စမ ငါးနှစ်အောက် ကလေး ၊နောက်ပြီးတော့ အထုပ်အပိုးနဲ့သူ .... အစဉ်အတိုင်း ဦးစားပေးနိုင်ရင် ပေး ၊ မပေးနိုင်လည်း အဲဒီအထဲမှာ ပါတဲ့သူ ပေးရမယ်။ ဘာပေးမှာလည်း ...

ခုနက ဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့ နေရာ။ အဲဒီ နေရာကို ဝမ်းပန်းတသာ လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲနဲ့ မြန်မြန်ပေးရမယ်။

အစ ကတည်းက ထိုင်ပြီး စီးနင်း လိုက်ပါဖို့ မရည်ရွယ်၊ အမှန်တကယ် လိုအပ်သူတွေကို ပေးဖို့ နေရာဦးတာ ဖြစ်တယ်။ နည်းလမ်းက လွတ်တာတွေ့ ဝင်ထိုင်၊ ထိုင်ပြီး ဝန်းကျင်ကြည့်၊ လိုအပ်သူကို နေရာပေး .... အတိုကောက် မှတ်ရင် ထိုင်၊ ကြည့်၊ ပေး ။ ဒါလေးပဲ... မြန်မြန်လုပ်ရမယ် ... ထိုင်၊ ကြည့်၊ ပေး။

ဒါကို တွေးမိတာက ဒီလို.. ပြီးခဲ့တဲ့ တနင်္ဂနွေက အဘိဓမ္မာ သင်တန်းတက်ဖို့ ဘွန်လေး (Boon Lay) ကို ရထားနဲ့ အသွား၊ ထိုင်ခုံ နေရာ မရ၊ ကိစ္စ မရှိ။ ပိတ်ရက်ဆိုတော့ ရထားမှာ လူ မကျပ်ဘူး။ အဲဒီမှာ မိသားစု တစ်စု တက်လာတယ်။ အဖေလုပ်တဲ့ သူက (၆)နှစ် အရွယ် သား ကို လက်ဆွဲလို့၊ အမေက သုံး လေး လ သား အရွယ် ကလေးကို ရင်ခွင်ပိုက်အိတ် (baby carrier) နဲ့ ချီပိုးထားလို့။ ထိုင်ခုံ ထိုင်နေသုူများ သူတို့ သားအမိကို မြင်တယ်။  ဒါပေမဲ့  ဘယ်သူမှ နေရာမပေး။ ဒီလိုလား .. ရိုးရိုးထိုင်ခုံမှာ ထိုင်နေသူတွေထဲမှာ ခုနက အပေါ်မှာ စဉ်ပေးထားသူတွေ မပါဘူး။ အားလုံး သက်လယ်ပိုင်းတွေ။ ဒီသားအမိ ကို တွေ့မှပဲ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်သူတွေ တွေ့ရတယ်။ အားနာပြီး ထပေးရမှာ စိုးလို့ ဖြစ်မယ်။ ရှေ့ ဘူတာရောက်ခါနီး ရှေ့က ထိုင်ခုံနှစ်လုံး လွတ်ပြီ။ ဝင်မထိုင်သေးဘဲ ဝမ်းသာသာနဲ့ နေရာလွတ်ကလေး ဟိုမိသားစုတွေ့အောင် အချက်ပေးမလို့ရှိသေး ဂိမ်းကစားနေတဲ့ (၁၀)နှစ် အရွယ် ကောင်လေးနဲ့ သူ့အမေ အပြေးလာထိုင်သွားတယ်။ ခပ်တည်တည်ပါပဲ။ ဒါကို တစ်ခြားသူတွေ မြင်တယ်။ မြင်တဲ့ အဆင့်ပဲ။ ဟိုလူတွေ မထ ပေး ၊ ငါတော့ ထပေး မယ် စိုးစဉ်းမရှိ။

နောက် ဘူတာရောက်တော့ လွတ်သွားတဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းက ထိုင်ခုံကို  သားသည်အမေကို လက်ညှိုုးထိုးပြ၊ သူတို့ထိုင်တော့မှ သက်ပြင်းချရပါတယ်။ ဒီလို အဖြစ်မျိုုး ခဏ ခဏကြုံရတယ်။ ထိုင်ခုံလွတ်တွေ့၊ မထိုင်ဘဲ ထိုင်ဖို့လိုုအပ်သူကို ဝင်ထိုင်ဖို့ အချက်ပေးလိုက်ချိန် တစ်ခြား သန်သန်မာမာ လူက  ခပ်တည်တည်ဝင်ထိုင်၊ တစ်ချို့များ စမတ်ဖုန်း လေး ချက်ချင်းထုတ်ပြီး အလုပ်များတဲ့ ပုံစံဖမ်း။ အဲဒီလို ကြုံကြုံနေလို့ ပြီးခဲ့တဲ့ တနင်္ဂနွေနေ့ ကပဲ ထိုင်၊ ကြည့်၊ ပေး ဆိုတာလေး စလုပ်ဖြစ်မယ်လို့ စိတ်ကူးရတာပါပဲ ၊ နေရာ ဆိုတာ လိုအပ်တဲ့ သူတွေအတွက် အတော် အသုံးကျမှာပါ။    ။

  ကျော်မောင်(တိုင်းတာရေး)

  ၅-သြဂုတ်-၂၀၁၄

အသုံးကျရဲ့လား (၅) ... လက်တွေ လက်ချောင်းတွေ

လက်မနှစ်ဖက်  တဖျတ်ဖျတ်...

လက်ကိုင် စမတ်ဖုန်းမှာ စာရိုက်ရင်  လက်မနှစ်ဖက်လုံး သုံးတာက ပိုမြန်တယ်။ ဖုန်းကိုင်နည်းက ... ဖုန်းက လေးထောင့်ပုံစံ။ ဒီတော့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖုန်းကိုကိုင်၊ ဒေါင်လိုက်ဖြစ်ဖြစ် အလျားလိုက်ဖြစ်ဖြစ် ကိုယ်သန်သလို ကိုင်။ ဟိုခေတ်က တီဗီဂိမ်း ကစားတဲ့အခါ ဂိမ်းခလုတ်ကို ကိုင်သလိုမျိုး ။ လက်မနှစ်ဖက်က ဖုန်းရဲ့မျက်နှာပြင်ပေါ်မှာ ရှိနေရမယ်။ ဖုန်းရဲ့အောက်ဖက်ထောင့်နှစ်ခုကို လက်ဖနောင့် နှစ်ဖက်နဲ့ ခပ်ဖွဖွညှပ်။ လက်ညှိုးနှစ်ဖက်နဲ့ အပေါ်ထောင့်စွန်းနှစ်ဖက်ကို ထိန်းကိုင်ထား။ ကျန်လက်ချောင်းတွေကို ဖုန်းရဲ့နောက်ဖက်မှာထား၊ ကိုင်သူဖက်ကို နည်းနည်း ကွေးထား ။ ကဲ အခုဆိုရင်  ဖုန်းလက်ကွက်မှာ လက်မ နှစ်ဖက်နဲ့ လျင်မြန်စွာ စာရိုက်နိုင်ပါပြီ။ ဒီနည်းသုံးပြီး လက်မ တွေ ညောင်းလာမယ်ဆိုရင် အညောင်းဖြေနည်းက လက်မ နပန်းလှဲတာပါပဲ။ အဲဒါက တစ်ယောက်တည်း ကစားလို့မရတော့ ကစားဖော်ရှာပြီး ကစားရတဲ့နည်းပါ။ ကစားမယ့်နှစ်ယောက် လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်တဲ့ပုံစံ လက်တွေ ဆန့်တန်းလိုက်ရမယ်။ လက်မထောင်လျှက်နဲ့ ကျန်လက်ချောင်းများ လက်ချောင်းချင်းချိတ်လိုက်ပြီး လက်မ တစ်ဖက်နဲ့တစ်ဖက် ဖိနှိပ်နိုင်အောင် လှုပ်ရှားပြီး ကစားရတာပါ။ တစ်ဖက်သူရဲ့ လက်မကို တစ်ကနေ တစ်ဆယ်အထိ ဆက်တိုက်ဖိထားနိုင်သူက နိုင်တယ်။ ညာလက်ပြီး ဘယ်လက်ပေါ့။ အညောင်းပြေရင် ဖုန်းမှာ စာဆက်ရိုက်နိုင်ပါပြီ။ ဖုန်းမှာ စာရိုက်မြန်ရင် ဖုန်းနဲ့စကားပြောချိန် နည်းသွားနိုုင်ပြီး ကားစီး ရထားစီး အများနဲ့ သွားနေ ရှိနေတဲ့အချိန် တခြားသူများ နားငြီးသက်သာနိုင်ပါတယ်။

လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တစ်ကနေ တစ်ရာထိရေကြမယ်...

အဖေပြောပြတဲ့နည်းပါ။ ခု၊ ဆယ်၊ ရာ ဒီလိုသွားမယ်။ လက်နှစ်ဖက်မှာ တစ်ဖက်ကို ခု၊ တစ်ဖက်ကို ဆယ် ဆိုပြီး သတ်မှတ်လိုက်၊ ဆိုပါတော့ ညာသန်အတွက် ညာဖက်က လက်ချောင်းတွေက ခု၊ ဘယ်ဖက်က ဆယ် အတွက်။ စစခြင်း လက်ဝါးတွေဖြန့်ထား။ တစ် ဆိုရင် ညာဘက်လက်က လက်မ စချိုး၊ နှစ် က လက်ညှိုုး ..လက်သန်းအထိ ဆက်ချိုး .. ငါး အထိ ရပြီ။ ချိုးထားတဲ့ လက်ငါးချောင်းက လက်မ ပြန်ထုတ်၊ အဲဒါ ခြောက် ၊ ပြီး လက်ညှိုုး လက်ခလယ် လက်သူကြွယ် လက်သန်း အစဉ်အတိုင်း ပြန်ဖြန့် ၊ ခုနစ် ရှစ် ကိုး တစ်ဆယ်။ တစ်ဆယ်အရောက်မှာ ဘယ်ဖက်လက်က လက်မကို ချိုးထားလိုက်။ ညာဖက်က လက်ဝါးဖြန့်ထားတဲ့ ပုံစံပြန်ရောက်။ ညာဖက်နဲ့ ခုနက အတိုင်း ပြန်ရေ၊ ဒီတစ်ခါ ဆယ် မှာ လက်မချိုးထားတော့ တစ်ဆယ့်တစ် တစ်ဆယ့်နှစ် ဆိုပြီးသွား ၊ နှစ်ဆယ်ရရင် ဘယ်ဖက်မှာ လက်ညှိုးချိုး။ အဲဒီအတိုင်း ညာဖက်လက်ချောင်းများ ချိုးတယ် ဖြန့်တယ်၊ ဘယ်ဘက် လက်ချောင်းများ ချိုးတယ် ဖြန့်တယ်နဲ့ ရေတွက် ၊ လက်နှစ်ဖက်ဖြန့်တဲ့ ပုံစံ ပြန်ရရင် (၁၀၀) ရပြီပေါ့။ ဒီနည်းက အစဉ်အတိုင်း ရေတွက်တာမှာ သုံးနိုင်ရုံ မကဘဲ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် လက်ချောင်းတွေ မြင်လောက်တဲဲ့ နေရာမှာ လက်နှစ်ဖက်သုံး သင်္ကေတ သဘောမျိုး သုံးနိုင်ပါသေးတယ်။ လက်ဝါး နှစ်ဖက်ဖြန့်ပြရင် (၁၀၀)၊ လက်ဝါး နှစ်ဖက်ဆုပ်ပြထားရင် (၅၅)၊ ညာလက်မ ထောင် ဘယ်လက်မ ကွေးပြရင် (၁၆)၊ ညာလက်သန်း တစ်ချောင်းပဲထောင် ဘယ်ဖက်မှာ လက်မနဲ့ လက်ညှိုးထောင်ရင် (၇၄) စသဖြင့် ကောင်းကောင်း အသုံးပြုနိုင်ပါတယ်။

လက်ချောင်းလေးတွေ အသုံးကျတာ တွေ့ရပြီး ၄င်းတို့အား ကောင်းမွန်စွာ တန်ဖိုးထားတတ်ပါစေကြောင်း ရည်ရွယ်ကာ စုစည်းဖော်ပြလိုက်ပါတယ်။   ။

 ကျော်မောင်(တိုင်းတာရေး)

 ၂-သြဂုတ်-၂၀၁၄

အသုံးကျရဲ့လား (၄) ... ဖုန်း တစ်လုံး ဘယ်လိုသုံးကြမလဲ (သို့) ဖုန်းဖြင့် စျေးဝယ်ခြင်း

ပြီးခဲ့တဲ့ မတ်လကုန်က ရန်ကုန် ခဏရောက်တုန်း တစ်မနက်ကျတော့ အမေ စျေးမသွားတာ သတိထားမ်ိတယ်။ အမေ့ကို မေးတဲ့အခါ အမေ မဖြေခင် အဖေက လှမ်းပြောတယ်။ မင်း အမေက စျေးသွားဖို့ မလိုတော့ဘူးကွ။ ခေတ်မီနေပြီ။ ဟမ်.. စျေးမသွားတာနဲ့ ခေတ်က ဘယ်လိုမီတာလဲ အဖေရ ဆိုတော့.. ဒီလိုကွ.. မင်းအမေက အရင်ဆုံး ဒီနေ့ ဘာချက်မယ်ဆိုတာ စဉ်းစားပြီးနောက်မှာ စျေးက ဟင်းသီးဟင်းရွက်ရောင်းသူ ဖြစ်ဖြစ်၊ သားငါးရောင်းသူ ဖြစ်ဖြစ် တစ်ယောက်ယောက်ကို ဖုန်းလှမ်းဆက်တယ်။ အဲဒီဆိုင်က သူဝယ်ချင်တာ မှာတယ်။ ပြီးတော့ အဲဒီဆိုင်နဲ့ အနီးအနား တစ်ခြားဆိုင်တွေက သုူမှာချင်တာတွေ ခုနက ဆိုင်ကိုပြောလိုက်တယ်။ ဟိုဆိုင်က လိုက်မှတ်ပြီး လိုအပ်တဲ့ အမယ်မျိုးစုံကို သူဆိုင်ကနေ အသံလွှင့်လိုက်တယ်။ လှမ်းအော်ပြောလိုက်မှာပေါ့ကွာ။ ဟိုဘက်က ခရမ်းချဉ်သီးသည်ရေ အန်တီ ဘယ်သူ့အတွက် ခရမ်းချဉ်သီးတစ်ဆယ်သားလောက် ဆိုပြီး  (Broadcast သဘောမျိုး ထင်သည်)။ အနီးအနားဆိုင်က မဟုတ်ဘဲ အလှမ်းဝေးရင်လည်း သူ့့ဆိုင်က တစ်ယောက်ယောက်ကို အဝယ်ခိုင်းရင်ခိုင်း၊ ဖုန်းဆက်ပြောရင်ပြော လုပ်လိုက်တယ်။ ကျသင့်ငွေတွေ သူစိုက်ထားတယ်။ အကုန်နီးပါးစုံရင် သူ့ဆို်င်က ဝယ်တာရော သူများဆီက သူဝယ်ပေးထားတာရော စာရင်းပေါင်းပြီး ဒို့ကို ဖုန်းပြန်ဆက်တယ်။ မင်းအမေက ဆိုက်ကားဆရာကို ဖုန်းဆက်ခေါ်၊ စျေးထဲက ဘယ်ဆိုင်မှာ မှာထားတာ သွားယူပေးပါ၊ ဒီမှာ ဆိုက်ကားခနဲ့ ဟိုဆိုင်ကို ပေးဖို့ငွေ ဆိုပြီး ပေးလိုက်တယ်။ ဆိုက်ကားဆရာက သွားယူပြီး အိမ်လာပို့။ ဒါပဲ။

အဖေပြောတာကို နားထောင်ပြီး စောဒကတက်ကြည့်တယ် ဝေဖန်ကြည့်တယ်။ ဟို အဲဒီဆိုင်က ဘာဖြစ်လို့ သူများဆိုင်ကဟာပါ ဝယ်ပေးရတာလည်း။ အေးကွ အဲဒါ အခု လက်ကိုင်ဖုန်းတွေ ကိုင်လာကြပြီးနောက်ပို်င်းမှာ ခေတ်စားလာတဲ့ ဝန်ဆောင်မှုပဲ။ တစ်ချို့အတော်များများလည်း မင်းအမေလို မှာသလို ဆိုင်တွေကို မှာကြတယ်။ သူဝယ်ပေးတယ်ဆိုတာက စျေးဝယ်က သူ့ဆီကဟာကို အရင်ဝယ်တာလေ။ သူက တစ်ခြားဆိုင်တွေဆီက ဝယ်ပေးသလို တစ်ခြားဆိုင်တွေကလည်း သူ့ဆီမှာ လာဝယ်ပေးကြတာရှိတယ်။ ရောင်းသူအချင်းချင်း ဝယ်ပြီးတော့ လာယူသူဆီပေးလိုက်တဲ့၊ ဖုန်းနဲ့ စျေးဝယ်စျေးရောင်းကြတဲ့ နည်းပဲ။ ရောင်းသူ ဝယ်သူ ယုံကြည်မှုရှိဖို့တော့ လိုတာပေါ့။ ဝယ်တဲ့ပစ္စည်း လတ် မ လတ် ဘယ်လိုသိမှာလည်း ဆိုတော့ အဲဒီမှာ အမေက ဝင်ပြောတယ်၊ သားရယ် စျေးသည်တွေနဲ့ ခင်သွားတော့ ပိုပြီး အဆင်ပြေတာပေါ့။ စေတနာလည်း ပါကြတယ်။ ကောင်းတာတွေ လတ်တာတွေ ဝယ်ပေးကြတာပေါ့ ။ ဒါ ဒီမှာ ဖုန်းကို အဲဒီလို သုံးလာကြတာပဲ။ အဖေက ဖြည့်စွက်ပြီးပြောတယ်။

နားထောင်ပြီးတော့ ဒို့မြန်မာတွေ အတော်သွားတာပဲလို့ ကောက်ချက်ချမိပါတယ်။ အခုဆိုရင် စမတ်ဖုန်းသုံးပြီး ဝယ်တဲ့သူက ဝယ်ချင်တာတွေ ဖုန်းနဲ့ စာ (message) ပို့၊ တစ်ဖက်က ကျသင့်ငွေ ပမာဏကို စာပြန်ပို့၊ လာပို့တဲ့သူကို ပိုက်ဆံရှင်း၊ မှာလိုက်တာ ယူ။ စကားပြောဖို့တောင် မလိုတော့ပါဘူး။ နောင််ဆိုရင် စမတ်ဖုန်းနဲ့ အင်တာနက်သုံး ၊ ပြီး ibanking နဲ့ ထိုထို ဆိုင်တွေကို ငွေလွှဲ၊  လွှဲပြီးကြောင်း စာ(message) ပို့ပြီး အကြောင်းကြားတာတွေ အထိ ဖြစ်ဖို့ သိပ်မဝေးတော့ဘူးလို့ ထင်ပါကြောင်း.....

ကျော်မောင် (တိုင်းတာရေး)

 ၃၁-ဇူလိုင်-၂၀၁၄