[ဘောင်ခတ်ကြည့်ခြင်း]

ဆရာမင်းသိင်္ခ၏ ဝတ္ထုစာအုပ်တအုပ်တွင် ဇာတ်ကောင်တယောက်ပြောသော "ဘာကိုပဲကြည့်ကြည့် ဘောင်ခတ်ကြည့်" ဆိုသည်ကို ပြန်လည်အမှတ်ရမိသည်။

ငယ်စဉ်လူငယ်ဘဝက ထိုဝတ္ထုဖတ်နေစဉ် ဖတ်လက်စစာအုပ်ကို ဘေးအသာချကာ အိမ်နံရံရှိ ဘောင်မခတ်ထားသော အရာများအား စိတ်ထဲမှနေ၍ ဘောင်ခတ်ကာ လိုက်ကြည့်မိသည်။

ဓာတ်ပုံရိုက်ဝါသနာပါသည့်အတွက် ကင်မရာမရှိခင်ကပင် လက်ဝါးနှစ်ဖက်သုံးပြီး ပါးစပ်မှ ချပ် ချပ် ချပ် ဟု အသံထွက်ကာ လက်ဝါးကင်မရာ ရိုက်ခဲ့သည်။

ဘယ်ဖက်လက်ဖဝါးအား မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်တွင် လက်မထောင်ကာ ကန့်လန့်ဖြတ် အလျားလိုက် ထားသည်။ ညာဖက် လက်ဖမိုး၏ လက်ညှိုး အား ဘယ်ဖက်လက်ဖဝါးမှ လက်မနှင့် ထိစေ၍၊ ဘယ်ဖက်လက်ဖဝါး လက်ညှိုးအား ညာဖက် လက်ဖမိုး လက်မနှင့် ထိစေကာ ညာဖက် လက်ဖမိုးကို ဘယ်ဖက်လက်ဖဝါးပေါ်တွင် ထားသောအခါ လက်ညှိုး လက်မများ ကြားတွင် ထောင့်မှန်စတုဂံပုံစံ ဟင်းလင်းပေါက်တခု ရပေမည်။

မျက်လုံးတဖက်မှိတ်လျက် ထိုဟင်းလင်းပေါက်ကို အသုံးပြုကာ ရိုက်လိုသော မြင်ကွင်းများကို လက်ဝါးဓါတ်ပုံရိုက်ယူနိုင်သည်။

ဘောင်ခတ်ကြည့်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

ဘောင်ခတ်ကြည့်ခြင်း၏ အကျိုးဆက်မှာ ထိုဘောင်ခတ်ကြည့်သော နေရာ သို့မဟုတ် အရာဝတ္ထု သို့မဟုတ် သက်ရှိအား ပိုမိုစူးစိုက်ကာ လေ့လာနိုင်ခြင်းဖြစ်ပေသည်။. ထိုတွင် ယခင်က သတိမထားမိခဲ့သော၊ အရေးမစိုက်မိခဲ့သော အရာများအား ထင်ထင်ရှားရှား တွေ့လာနိုင်ပါသည်။

ပမာအားဖြင့် ပေးရပါလျှင် ဘောင်မခတ်ထားသော ပန်းချီကား၊ ဘောင်မခတ်ထားသော ဓာတ်ပုံ တို့ကို စိတ်ထဲကနေ ဘောင်ခတ်မကြည့်တတ်သောအခါ၊ သို့မဟုတ် လက်ဝါးကင်မရာသုံးပြီး မျက်လုံးတဖက်မှိတ် မကြည့်တတ်သောအခါ ထိုအရာများကို ထင်ထင်ရှားရှားမြင်နိုင်ဖို့ အနည်းငယ်ခက်ခဲလှပါသည်။

ဘောင်ခတ်ကာ မြင်နိုင် ကြည့်နိုင်ကြဖို့ လိုပါသည်။

ကျော်မောင်(တိုင်းတာရေး)

၂၃-ဧပြီ-၂၀၁၆