နေရာပေးခံရခြင်း

"ဟေ့ ဒီမှာ လာထိုင်စမ်းပါကွာ"

ကားပေါ်တက်တက်ချင်းမှာပဲ နှစ်ယောက်တွဲခုံမှာ တယောက်တည်း နေရာယူထိုင်နေတဲ့ အန်ကယ်ကြီးတယောက်က တခုံစာထိုင်နိုင်အောင် နေရာပေးရင်း လှမ်းပြောတာကို ကြားလိုက်ရတာ။

"နေပါစေဗျာ ရပါတယ်" အေးအေးဆေးဆေးငြင်းလိုက်တယ်။

ကားက မှတ်တိုင်ကနေ စထွက်ပြီ။

"လာထိုင်ပါကွ နေရာလွတ်ပါတယ်"

ထူးဆန်းတာက လူငယ်တွေကပဲ သက်ကြီးရွယ်အိုတွေကို နေရာထိုင်ခင်းပေးကြတာ တွေ့ဖူးနေတော့ အခုလို အသက်ခြောက်ဆယ်ကျော်လောက်ရှိပုံရတဲ့ သက်ကြီးပိုင်းတယောက်က နေရာပေးတာဟာ ပထမဆုံးကြုံဖူးတာပါပဲ။

တခြားခရီးသည်တွေကလည်း ရုံးဝန်ထမ်းတွေ လူငယ်တွေ များတာကြောင့် မတ်တပ်ရပ်ပဲ စီးကြပါတယ်။

အဲဒါနဲ့ ဝင်ထိုင်ပြီးတဲ့အခါမှာ အန်ကယ်ကြီးက စကားတွေစပြောပါတော့တယ်။

- သူဟာ အသက် ၆၉ နှစ်ရှိပြီဖြစ်ကြောင်း 

- အလုပ်လုပ်ခွင့် မရှိတော့ကြောင်း

- ၂၆ နှစ်လောက်ကို instructor အနေနဲ့ လုပ်ခဲ့ကြောင်း

- သူတို့တုန်းက မနက် ၄ နာရီထကာ အလုပ်လုပ်ရကြောင်း

- အသက်ငယ်ရွယ်စဉ်မှာ အလုပ်လုပ်တာ ကျန်းမာတဲ့အတွက် အဆင်ပြေကြောင်း 

- သူက အခု သူ့သမီးမိသားစုထံ အလည်လာရာမှ ပြန်လာခြင်းဖြစ်ကြောင်း 

- စျေးထဲရှိ ဆိုင်တွင်လက်ဘက်ရည် တခွက် ၁.၃၀ စင်ကာပူဒေါ်လာ ရှိသော်လည်း Bus Interchange တွင် 90 cents သာရှိသဖြင့် အဲဒီကို သွားမှာဖြစ်ကြောင်း 

- အသက်ကြီးလာတဲ့အခါ သူတို့သည် အသုံးမလိုတော့သည့်သူများ ဖြစ်သွားကြောင်း စတာတွေကို ဆက်တိုက်ပြောသွားပါတယ်။

မှတ်တိုင်သုံးမှတ်တိုင်မြောက်လို့ ဆင်းရမယ့် နေရာရောက်တဲ့အခါ ဘိုင့်ဘိုင် လို့ နှုတ်ဆက်ပြီး ကားပေါ်မှ ဆင်းခဲ့ပါတယ်။

ဒီနေ့အတွေ့အကြုံလေးပေါ့ခင်ဗျာ။ ပြန်လည်မျှဝေတာပါ။

ကျော်မောင်(တိုင်းတာရေး)

၂၉-ဇွန်-၂၀၁၇

မယုံလည်း

နှစ်ပေါင်း ဘယ်လောက်ရှိပြီဆိုတာ မရေတွက်နိုင်တဲ့ ကာလတုန်းက ဘယ်လိုသတ္တဝါလည်းဆိုတာ ပြောလို့ မရနိုင်သေးတဲ့ သတ္တဝါတွေ ရှိခဲ့သတဲ့။ အဲဒီသတ္တဝါထဲမှာ တစ်ကောင်က အတော်ဆန်းတယ်ဆိုပဲ။ အများလုပ်နေ ကိုင်နေ ပြုမူနေတာနဲ့ မတူရင် ဆန်းတယ်လို့ ဆိုကြတာကိုး။ သူက ဘယ်လိုဖြစ်နေသလဲဆို …

၁) အများအိပ်စက် အနားယူနေရင် သူက လန်းဆန်းတက်ကြွနေတတ်သတဲ့

၂) အများအိပ်ရာထ အလုပ်တွေလုပ်ဖို့ ပြင်ဆင်နေတဲ့အခါမှာ သူက အိပ်နေတတ်သတဲ့

တနေ့မှာတော့ သူတို့တွေ အစည်းအဝေးထိုုင်ပြီး အဲဒီကောင်ကို ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲဆိုတာ တိုင်ပင်ကြတာပေါ့။ တိုင်ပင်ကြတဲ့အချိန်မှာ ဟိုက အိပ်လို့ကောင်း ဟောက်လို့ကောင်းနေတဲ့အချိန်ပေါ့။

တကောင်က ပြောတယ် “ဟိုအကောင်ကိို နှိုးလိုက်ရင် ကောင်းမယ်”။

နောက်တကောင်က “မနှိုးပါနဲ့၊ အိပ်ပါစေ၊ သူ့မှာ အိပ်ပိုင်ခွင့်ရှိပါတယ်”လို့ တားတယ်။

တတိယတကောင်က “နှိုးလိုက်ပါ၊ သူနိုးလာတော့ ပြောရဆိုရတာ အဆင်ပြေတာပေါ့၊ ဒို့မှာလည်း နှိုးပိုင်ခွင့် ရှိတယ်မဟုတ်လား”လို့ နှိုးမယ်ဆိုတဲ့ဘက်က နေတယ်။

အဲဒီမှာပဲ နှိုးတာကို သဘောမတူတဲ့ အကောင်တွေက မနှိုးပါနဲ့လို့ ပြောကြပြန်တယ်။

နှိုးမယ်ဆိုတဲ့ဘက်နဲ့ မနှိုးဘူးဆိုတဲ့ဘက် ဖြစ်ကုန်တယ်။ နှိုးတာ မနှိုးတာ သူတို့နဲ့မဆိုင်ဘူး ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ်လုပ်တာပဲ ကောင်းပါတယ်ဆိုတဲ့ ကြားနေတဲ့ ဘက်ကလည်း ရှိနေပြန်တယ်။

သူတို့တွေ ငြင်းကြခုံကြ ပြောကြဆိုကြ စကားများကြရင်းနဲ့ ညဘက်ရောက်လာတယ်။ သူတို့လည်း ခဏခဏ အိပ်ငိုက်သွားကြရင်းနဲ့ အကုန်လုံး အိပ်ကြတဲ့အထိ ဖြစ်သွားကြတယ်။

အဲဒီအခါမှာမှ တနေ့လုံး အိပ်နေခဲ့တဲ့ အကောင်က နိုးလာပါတော့တယ်။ 

သူက တခွန်းပြောလိုက်တယ်။

“တော်တော်အအိပ်မက်တဲ့ ကောင်တွေ။ ငါနိုးလာတိုင်း ဒီကောင်တွေ အိပ်နေတာချည်းပဲ။ ငါတစ်ကောင်တည်း ခါတိုင်းလိုပဲ အစာရှာထွက်ရဦးမယ်”

ကျော်မောင်(တိုင်းတာရေး)

၂၂-ဇွန်-၂၀၁၇

လွယ်သည် ခက်သည် မလွယ်မခက်

ပုံ - အမျိုးသားပြတိုက်(ရန်ကုန်)တွင် ရိုက်ယူခဲ့သည်

ဒီလိုဗျ။ ဒီနေ့ကြုံလိုက်ရတာလေး ပြန်မျှဝေချင်တဲ့အတွက်ပါ။

လုပ်ရမယ့်အလုပ်ကို မလုပ်ခင် အရင်စူးစမ်းကြည့်တယ်။ ဘယ်လောက်လွယ်မလဲ၊ ခက်မလဲ ဆိုတာအပြင် အချိန်ဘယ်လောက်လောက်ပေးရမလဲဆိုတာပါ စိတ်က တွက်လိုက်တယ်။

ခက်တာပဲ အရင်စလိုက်ရကောင်းနိုးနိုး၊ လွယ်တာပဲ အမြန်ပြီးအောင် လုပ်လိုက်ရကောင်းနိုးနိုး ဖြစ်သွားလိုက်သေးတယ်။

အဲဒါမှာ တခုကို ပြန်အမှတ်ရမိလိုက်တယ်။ ခက်တာကို အရင်လုပ်ရမှာပေါ့ဆိုပြီး လုပ်ခဲ့တုန်းက အဲဒီခက်တဲ့အပိုင်းက ဖြေရှင်းချိန်အတော်ယူသွားတဲ့အတွက် လွယ်တာတွေ ပြီးအောင်လုပ်ဖို့ အချိန်နည်းသွားခဲ့တယ်။ ကဲ အဲဒီတော့ ခက်တာကို ခဏထားပြီး လွယ်တာကို ကိုင်မယ်ကြံတယ်။

အဲဒီလို လွယ်တာကို ကိုင်မယ်ကြံတဲ့အခါ တခါတုန်းက ကြုံခဲ့ရတာလေးက

ပြန်ပေါ်လာပြန်ရော၊ စိတ်ထဲမှာ။ လွယ်တာတွေလုပ်နေတဲ့အခါ ခက်တာလည်းလုပ်ပါဆိုရော ခက်တဲ့အပိုင်းကို ဖြေရှင်းဖူးတဲ့ အတွေ့အကြုံမရှိတဲ့အတွက် ခေါင်းကိုက်ပါရော။ လိုအပ်နေတဲ့သူက ပြောတယ်၊ ခက်တဲ့ဟာက သူတို့အတွက် အလွန်ကို အရေးကြီးပါတယ်တဲ့၊ ခက်တဲ့အပိုင်းကို အရင်ဦးဆုံး လုပ်စေချင်တာပါပဲတဲ့။ အခုက အချိန်လည်း သိပ်မရတော့ပါတဲ့။ ရတဲ့အချိန်လေးအတွင်းမှာ ခက်တဲ့အပိုင်းကို ပြေလည်အောင် ဖြေရှင်းပေးပါတဲ့။ အဲဒီလို ကြုံခဲ့ရတာကို စိတ်ထဲပြန်ပေါ်လာတဲ့အခါ လွယ်မယ်လို့ ထင်တဲ့ဟာကိုလည်း မကိုင်ဖြစ်ပြန်ဘူး။

ကဲကွယ် .. မလွယ်မခက်ပဲ လုပ်တာကောင်းပါတယ်ဆိုပြီး စဉ်းစားလိုက်ပြန်ပါတယ်။ ဒီတခါကြပြန်တော့ ပြဿနာက တမျိုး။ လွယ်လည်း မလွယ်ဘူး ခက်လည်းမခက်ဘူးဆိုတာကို ဘယ်လိုသိနိုင်မလဲဆိုတဲ့ အပိုင်းက လာပြန်ရော။

ဒီနေ့ကြုံခဲ့ရတာ အဲဒါဗျ။

အဲဒီလို လွယ်တာကို အရင်စမလား၊ ခက်တာကို အရင်စမလား၊ မလွယ်မခက် ကို စမလားလို့ ကြံနေတာနဲ့ပဲ နာရီဝက်လောက် အချိန်ဖြုန်းမိသွားပါတော့တယ်။

တုံ့ပြန်မှုများဖြင့် ညှိယူခြင်း

System ဆိုတဲ့ အတုံးလေးက စပါမယ်။ အတုံးလေးကို ဝင်လာတာက System input တွေပေါ့။ အဲဒီ Input တွေက System အတုံးလေးထဲမှာ တခုခုအလုပ်လုပ်ပြီး ပြန်ထွက်လာတဲ့အခါ System output တွေရတယ်။ ဆိုတဲ့အခါ စနစ်တခုထဲမှာ၊ စနစ်တခုလို့ ပြောရင် အဝင်ရှိမယ်၊ အထွက်ရှိမယ်၊ အထွက်သည် လုပ်ငန်းတခုခုလုပ်ဆောင်ပြီးမှ ဖြစ်လာတာဖြစ်လို့ အဝင်နဲ့အထွက်နဲ့ တူချင်မှ တူမယ်လို့ မတွက်ကောင်းပါ။ တူချင်လည်း တူပါလိမ့်မယ်။

ဟာသပြောရရင် အိမ်မကြီးတံခါးဆိုတာကို ကြည့်ရအောင်ပါ။ အိမ်ထဲကို ဝင်မလို့ အဲဒီအိမ်မှာနေတဲ့ လူတယောက်ဟာ အိမ်အပြင်ကနေ တံခါးရှေ့ရောက်လာတယ်။ သူက တံခါးဆိုတဲ့ စနစ်တခုကို ဖြတ်ကျော်ပြီးမှ အိမ်ထဲဝင်လို့ရမယ်။ တံခါးကို သော့နဲ့ဖွင့်ဝင်တာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ တွန်းဝင်တာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ အိမ်ထဲကနေ တယောက်ယောက်က ဖွင့်ပေးတာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ အဲဒီတံခါးကနေ သူဝင်လာမယ်။ အဲဒီအခါ အဝင်ကလည်း သူပဲ၊ တံခါးကို ဖြတ်ကျော်ပြီးတဲ့အခါမှာလည်း သူပဲ။ ဒီလူဟာ မပြောင်းသွားဘူး။ လူမပြောင်းပေမယ့်လို့ သူ့ရဲ့ တည်နေရာဟာ ပြောင်းသွားတယ်။ တံခါးအပြင်ဘက် အိမ်အပြင်ဘက်ဆိုတာနဲ့ တံခါးကိုဖြတ်အပြီး အိမ်အထဲဆိုတာပဲ။ ဒါဟာ တံခါးဆိုတဲ့စနစ်တခုရဲ့ လုပ်ဆောင်ချက်တွေထဲက တခုပဲဖြစ်ပါတယ်။ ဒါတောင် လုံခြုံရေးဆိုတာတို့၊ အကာအရံဆိုတာတို့စတဲ့ လုပ်ငန်းဆောင်တာတွေ မပါသေးပါဘူး။

မျက်လှည့်ဆရာတယောက် မျက်လှည့်ပြတဲ့အခါ သူ့လက်ထဲက အရာတခုခုကို အဝတ်စတခုဖုံးအုပ်လိုက်ပြီး ဖွင့်ပြလိုက်တာကို ကြည့်ဖူးကြပါလိမ့်မယ်။ ဖွင့်ပြတဲ့အခါမှာ အဝတ်စ မဖုံးခင်က အရာပဲဖြစ်နေတယ်ဆိုရင် ဒါဟာ ပထမအကြိမ်ဖြစ်ရင် မျက်လှည့်ဆရာ ဟာသလုပ်တယ်လို့ပဲ မြင်ပါလိမ့်မယ်။ ဒုတိယအကြိမ်မှာ အဲဒီအရာဟာ အဝတ်မဖုံးခင်ကအတိုင်း ရှိမနေတော့ဘဲ အခြားအရာတစ်ခု ဖြစ်သွားဖို့ ပွဲကြည့်သူတွေက မျှော်လင့်ကြ၊ အဲဒီအတိုင်းဖြစ်လာတဲ့အခါမှာ လက်ခုပ်တီးအားပေးကြပါတော့တယ်။

System ဆိုတဲ့ စနစ်တခုထဲကို ဝင်သွားရင် ထွက်လာတဲ့ ရလဒ်ဟာ ပြောင်းကို ပြောင်းသွားရမယ်လို့ မှတ်ယူထားကြတဲ့အတွက် မပြောင်းသွားဘူးဆိုရင် ဒါဟာ ကောင်းတဲ့စနစ်မဟုတ်ဘူး၊ တချို့ဆိုရင် ဒါဟာ စနစ်လို့ ပြောလို့မရဘူးလို့ မှတ်ယူကောင်း မှတ်ယူကြပါလိမ့်မယ်။

ဆိုတဲ့အခါ စနစ်တခုရှိရင် အဝင် အထွက် ရှိမယ်လို့ ခဏမှတ်ကြတာပေါ့။ စနစ်တခုကို ဖြတ်သန်းလာတဲ့ အဝင်ဆိုတဲ့အပိုင်းဟာ အထွက်မှာ လိုချင်တဲ့ ရလဒ်မရသေးဘူးဆိုရင် ဘာလုပ်ကြမလဲဆိုတာ နောက်ပိုင်းမှာ စဉ်းစားလာကြပါတယ်။ ရချင်တဲ့ ရလဒ်ကို မရသေးရင် စနစ်မှာ အပြစ်ရှိလို့ဆိုပြီး စနစ်ကို ပြင်တယ်။ စနစ်ကို အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ပြင်လိုက်၊ လိုချင်တဲ့ ရလဒ်မရလိုက်၊ ထပ်ပြင်လိုက်နဲ့ ဒါနဲ့ပဲ လည်နေတဲ့အခါ တမျိုးစဉ်းစားလာကြပြန်ပါတယ်။

အဲဒါက အဝင် ဆိုတဲ့အပိုင်းကရော မှန်ကန်ပါရဲ့လားဆိုတာပါပဲ။

သော့ခတ်ထားတဲ့ တံခါးကိုပဲ ပြန်သွားကြတာပေါ့။ တံခါးရဲ့ စနစ်တခုမှာ သော့ပေါက်ထဲ သော့ထည့်ပြီး ဖွင့်မှ တံခါးပွင့်မယ်ဆိုပါစို့။ သော့ထည့်ပြီး ဖွင့်လို့ မရဘူးဆိုရင် တံခါးသော့ပျက်နေပြီဆိုပြီး ပထမတွေးကြမှာပေါ့။ ဒါက အပေါ်မှာ ပြောထားတဲ့ စနစ်မှာ အပြစ်ရှိလို့ဆိုတဲ့သဘောပဲ။

တခါတလေမှာ အမှန်တကယ်ပဲ စနစ်မှာ အပြစ်ရှိတဲ့အတွက် ပြင်လိုက်တဲ့အခါ အဆင်ပြေသွားတာတွေ ရှိကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ စနစ်က မမှားနိုင်ဘူးလို့ ယုံကြည်စိတ်ချရတဲ့အခါ အဝင် အပိုင်းကို ပြန်လည်သုံးသပ်ကြတယ်။ သော့ပေါက်ထဲထည့်ပြီးလှည့်တဲ့ သော့ဟာ အဲဒီတံခါးအတွက် သုံးရမယ့် သော့ဟုတ်ပါရဲ့လားဆိုတာ တွေးမိရမယ်။ အဲဒီမှာ ဟုတ်မယ်လို့ ထင်တဲ့ သော့တွေ တချောင်းပြီးတချောင်းရွေးရပါတော့တယ်။ တံခါးရဲ့ အလုပ်က သူ့ရဲ့သော့ပေါက်ထဲကို ဝင်လာတဲ့ သော့တွေထဲက မှန်ကန်တဲ့သော့ဖြစ်မှပဲ ပွင့်စေဆိုတဲ့အလုပ်ကို လုပ်ပေးတယ်။ သော့မှားရင် မပွင့်ပေးဘူး။

သော့တွေ တချောင်းပြီး တချောင်းရွေးရတယ်ဆိုတာက တံခါးကနေ မဖွင့်ပေးဘူးကွာ ဆိုတဲ့ တု့ံပြန်မှုကို ရလို့ပါပဲ။ ရလာတဲ့ရလဒ်သည် လိုချင်တဲ့ဟာ မဖြစ်သေးဘူးလို့ဆိုတဲ့အခါ အဝင်အပိုင်းကို ပြန်ညှိယူရတယ်။ အဲဒီအတွက် Sensor ဆိုတာကို ထည့်လိုက်တယ်။ Sensor ဆိုတာက စနစ်က ထွက်လာတဲ့တု့ံပြန်မှုကို အဝင်ဘက်ကို ပြန်လည်သတင်းပို့ဖို့ဆိုတဲ့ အလုပ်ကို လုပ်တယ်။ အဲဒီ Sensor ဆိုတာကို Feedback လို့လည်း သုံးတယ်။

Feedback ကိုမူတည်ပြီး အဝင်အပိုင်းကို လိုတိုး ပိုလျှော့ပြန်လုပ်ရတယ်။ Measured error ဆိုတာ လိုချင်တဲ့ ရလဒ်နဲ့ sensor ဆီက Feedback ကိုနှိုင်းယှဉ်ပြီး ဘယ်လောက်လွဲနေတယ်ဆိုတာပြတဲ့ လုပ်ငန်းဖြစ်ပါတယ်။ လွဲတာကို ညှိယူရတဲ့အပိုင်းကို ဆောင်ရွက်တာက Controller ကနေလုပ်ပေးပြီး အဝင်အပိုင်းကို ပြင်စေပါတယ်။ အဲဒီလို ဖြစ်စေချင်တဲ့ ရလဒ်ကို ထွက်လာတဲ့ တုံ့ပြန်သံတွေကနေ တဖြည်းဖြည်းချင်း လိုသလို ညှိယူသွားတဲ့ စနစ်ကို Feedback Control System လို့ခေါ်ပါသတဲ့။

တံခါးပဲ ထပ်သွားရအောင်ပါ။ သော့ထည့်လှည့်တယ်။ တံခါးမပွင့်ပါလားလို့ တွေ့တယ်။ တွေ့တယ်ဆိုတာကို Feedback လို့မှတ်ပါ။ ဒီလောက်လှည့်နေတာတောင် မပွင့်တဲ့တံခါး ကဲ မပွင့်ချင်ဦးလို့ ဒေါနဲ့မောနဲ့ ကန်လိုက်ရင်တော့ ကန်လိုက်တဲ့ ပြင်းအားပေါ်မူတည်ပြီး တံခါးပွင့်သွားနိိုင်ပေမယ့် တံခါးဆိုတဲ့ စနစ်ပျက်သွားမယ်ဆိုတာကိုလည်း တွေ့နိုင်ပါလိမ့်မယ်။ Feedback ဆိုတာကို အလေးထားပြီး ဒီသော့မဟုတ်ဘဲ တခြားတချောင်းများလားလို့ တွေးမိ၊ တခြားတချောင်းကို ရွေးလိုက်တယ်ဆိုတာဟာ Error ကို သတိပြုမိပြီး Controller ဖြစ်တဲ့ ဒီနေရာမှာတော့ ဦးနှှောက်ပေါ့၊ သူက သော့တချောင်းကို ရွေးလိုက်တယ်။ ဒီသော့နဲ့တော့ အံဝင်ဖြစ်နိုင်တာပဲဆိုပြီး။ မရသေးရင် နောက်တချောင်း ဆက်ကာ ဆက်ကာ ရွေးသွားရင်းနဲ့ ရွေးသွားရင်းနဲ့ ဆိုတာမှာလည်း သူက Error ဆိုတဲ့ အမှားကို နည်းသည်ထက်နည်းအောင် အမှားဘောင် ကျဉ်းသွားအောင် Control လုပ်ရတာဖြစ်ပါတယ်။ မှန်ကန်တဲ့ သော့နဲ့ တွေ့တဲ့အခါမှာ တံခါးပွင့်ပါလိမ့်မယ်။

တံခါးပွင့်ဖို့ဆိုတဲ့ အလုပ်တခုကို ဆောင်ရွက်ရာမှာ မှန်ကန်တဲ့သော့ဖြစ်ဖို့လိုအပ်သလို၊ ဒါဟာ မှန်ကန်တဲ့သော့မဟုတ်သေးဘူးဆိုတဲ့ တုံ့ပြန်မှုကို မှန်မှန်ကန်ကန်ရရှိဖို့လည်း လိုပါတယ်။ နောက်တခါ ရလာတဲ့ တု့ံပြန်မှုတွေကို မူတည်ပြီး သော့ရွေးတဲ့အခါ မှားနေတဲ့ လွဲနေသေးတဲ့သော့ကို ဖယ်ပစ်လိုက်ဖို့ လိုပါတယ်။ ဒါဟာ အမှားနည်းနိုင်သမျှနည်းအောင် လုပ်ယူနေတာဖြစ်ပါတယ်။

နိဂုံးချုပ်ရရင်တော့ တုံ့ပြန်မှုများမှ ညှိယူခြင်းဆိုတာမှာ ဘာကို ညှိယူနေတာလည်း ဆိုတာ သိဖို့လည်း မျက်ခြေမပြတ်ဖို့လိုပါတယ်။ error zero ဖြစ်အောင် ညှိယူရမယ်ဆိုတာကို သတိမူထားရပါမယ်။ error zero ဆိုတာကလည်း ဖြစ်ခဲပေမယ့် အနီးစပ်ဆုံး ဖြစ်နိုင်ရင်တော့ အကောင်းဆုံးပဲဖြစ်ပါတယ်။

အဲ ခြွင်းချက်အနေပြောရရင် မှန်ကန်တဲ့သော့နဲ့ ဖွင့်ပေမဲ့ တံခါးမပွင့်တာဟာ ကိုယ့်အိမ်က တံခါးမဟုတ်ဘဲ တခြားအိမ်က တံခါးဖြစ်မနေဖို့လည်း လိုပါတယ်။

ကျော်မောင်(တိုင်းတာရေး)

၁၅-ဇွန်-၂၀၁၇