Jan 15, 2016

(ဖတ်ခဲ့ဖူးသော စာတအုပ်) ဧရာဝတီ - တိုက်စိုး

မိုက်တွင်းနက်အောင်
ကိုယ့်ဘာသာ လက်နဲ့တူးကြ
ကျည်တောက်တောင် ကောက်သွားပြီ
ဖြောင့်ချင်ကြဦး
နေ့တိုင်း မိုးခါးရေက ငတ်မပြေ
ဆားနဲ့ ရောသောက်တယ်
မျက်ရည်ဆိုတာ ရယ်တဲ့အခါမှာရော ရတာလား
ပြုံးခဲ့ဘူးတယ်တဲ့ ဒီမျက်နှာ
အခု ဖော်မရခဲ့
ရပြန်တော့လည်း မချိပြုံး၊
လမ်းတလျှောက် လာခဲ့ရတာ မောတယ်
ဦးခေါင်းက ပြည်မယိုချင်ပါဘူး
နောက်ဆုံးကျတော့ မထူးဇာတ်ပဲ ပြန်ကနေကြတာပါလား။ ။

ခုတလော တောအကြောင်း၊ တောင်အကြောင်း၊ မြစ်ချောင်း အင်းအိုင်အကြောင်းတွေ လေ့လာဖြစ်ပါတယ်။ ရုက္ခဗေဒဥယျာဉ်ရောက်သွားခဲ့တာလည်း ပါမပေါ့။ မြန်မာ့ရွာက "လမ်းပြကြယ်" စာကြည့်တိုက်မှာ တရက် စာအုပ်ငှားနေတုန်း အတွေးတစ်ခုဝင်လာတာနဲ့ တာဝန်ကျ စေတနာ့ဝန်ထမ်း စာကြည့်တိုက်မှူးကို မေးကြည့်ပါတယ်။ ဧရာဝတီမြစ်နဲ့ပတ်သက်တဲ့ စာအုပ်စာတမ်းများ ရှိမလားဗျာ ဆိုတော့ ဆရာတိုက်စိုးရဲ့ ဧရာဝတီကို ညွှန်းပါတယ်။

ငှားပြီး ဖတ်နေတုန်း နှစ်ပတ်ပြည့်လို့ ရက်ထပ်တိုးတဲ့ အခါမှာ ဧရာဝတီနဲ့ ဆိုင်တာ နောက်တအုပ်တွေ့ပြန်ပါတယ်။ ဧရာဝတီကိုတော့ မလွမ်းချင်ပါ ဆောင်းပါးများနှင့် ရသစာစုများ ဆိုတဲ့ စာအုပ်ပါ။ ဖတ်လို့မပြီးသေးပါ။ ဆောင်းပါးတစ်ပုဒ် ဖတ်လိုက် အတွေးတွေ ဝင်လာလိုက်၊ နောက်တစ်ပုဒ် ဖတ်လိုက် နောက်ဆက်တွဲ အမြင်တွေ ပေါ်လာလိုက်နဲ့။ ကဲ ရေးမယ်ဆိုပြီး မြေပုံလိုက်ရှာပါတယ်။ မြန်မာနိုင်ငံမြေပုံ။ ပြန်တုန်းက ဝယ်ခဲ့တာ၊ အခုသုံးရတော့မယ်။ မြေပုံမှာ ဧရာဝတီမြစ်ကြောင်းတစ်လျှောက် ဟိုးမေခ မလိခကစပြီး မြစ်ဝကျွန်းပေါ်အထိ။မေခ မလိခ မြစ်နှစ်မြွှာ ပေါင်းဆုံ ဧရာဝတီ ဆိုတာပေါ်လာ။

တောက်လျှောက် စီးဆင်းလာလိုက်တာမြစ်ဝကျွန်းပေါ်မှာ မြစ်ခွဲတွေ မြစ်လက်တက်တွေ ချောင်းတွေ ဖြစ်သွားတယ်။ စဉ်းစားကြည့်ရင် အဲဒီ မြစ်ချောင်းတွေက ဘယ်ကဖြစ် ဘယ်ကလာ။ ဧရာဝတီကဖြစ်၊ ဧရာဝတီကလာပါတယ်။ ဒါကြောင့် ခေါင်းစဉ်ကို ဧရာဝတီမြစ်ဆီက လာတယ်လို့ ဆိုခဲ့တာပါ။ မြစ်ဝကျွန်းပေါ်ဒေသသည် မြန်မာတစ်နိုင်ငံလုံးမှာ ဆန်စပါးအတွက် အားအထားရဆုံးဖြစ်ပါတယ်။ မေခ မလိမ ရှိလို့ ဧရာဝတီရှိလာပါတယ်။ တနည်းပြောရရင် မြစ်ဆုံရှိလို့။ ဧရာဝတီရှိလို့ မြစ်ဝကျွန်းပေါ်ဖြစ်လာပါတယ်။ မြစ်ဝကျွန်းပေါ်ရှိတာဟာ မြန်မာတွေ ထမင်းငတ်မသေဘူးလို့ ပြသနေသလိုပါပဲ။ လယ်ရှိရင် စပါးရှိမယ်၊ စပါးရှိရင် ဆန်ရနိုင်တယ်။ ဆန်ရရင် ထမင်းမငတ်တော့ပါ။ ပြောင်းပြန်ပြန်တွေးကြည့်တော့ ဧရာဝတီသာ တစ်ခုခုဖြစ်လို့ကတော့ ထမင်းငတ်ပြီပေါ့။

အဲဒါနဲ့ပဲ ဆရာတိုက်စိုးရဲ့ ဧရာဝတီ စာအုပ်ကို ရုံးပိတ်ရက် စနေ တနင်္ဂနွေမှာ ဖတ်လိုက် စဉ်းစားလိုက်နဲ့ ပြီးခဲ့တဲ့ တနင်္ဂနွေ ညနေလောက်မှာ တအုပ်လုံး ဖတ်ပြီးသွားပါတော့တယ်။ ဖတ်တာကလည်း အိမ်မှာ စိမ်ပြေနပြေ ထိုင်ပြီး ဖတ်တာမဟုတ်။ ရုံးပိတ်ရက်တွေမှာ ဖွင့်ရက်ထက် အလုပ်များပါတယ်။ သွားစရာတွေ လုပ်စရာတွေက တန်းစီးထားတာဖြစ်တယ်။ ဆိုတော့ စာအုပ်ကို သွားလေရာ တပါတည်းယူ ရထားပေါ်လည်းဖတ်၊ ကားပေါ်လည်းဖတ်။

စာအုပ်က ဒုတိယအကြိမ် ပြန်ထုတ်ဝေထားတာပါ။ ၂၀၀၃ ဒီဇင်ဘာလက ဒုတိယအကြိမ်။ ၁၉၈၀ မှာ ပထမအကြိမ်ထုတ်ဝေခဲ့တယ်လို့ စာအုပ်ရေးသူ ဆရာတိုက်စိုးက နိဒါန်းရေးပါတယ်။ ပထမအကြိမ်နဲ့ ဒုတိယအကြိမ် နှစ်ဆယ့်သုံးနှစ်ကြာခြားပါတယ်။ အခုတခါ ၂၀၁၅ ယခုနှစ်စပိုင်းမှာမှ ကျွန်တော်ဖတ်ရတော့ ၃၅ နှစ်လောက်ရှိပြီပေါ့ မူရင်းစာအုပ်သက်တမ်းက။ ဧရာဝတီလည်း ပြောင်းလဲခြင်းမက ပြောင်းလဲလို့နေပါတယ်။ ဆရာတိုက်စိုးသာ ရှိသေးရင် ဧရာဝတီနောက်ဆက်တွဲဆိုပြီးရေးဖြစ်မည်ထင်ပါတယ်၊ ဖြစ်ရပ်တွေက များမှများ ဖြစ်နေပြီကိုး။

ဆရာတိုက်စိုးက သူ့စာအုပ်ကို အပိုင်းသုံးပိုင်းခွဲထားပါတယ်။ ဧရာဝတီအစကနေ မြစ်ကြောင်းအတိုင်း တောက်လျှောက်ဆင်းလာလိုက်တာ မြစ်ကြောင်းတလျှောက်တွေ့ရတဲ့ မြို့့တွေ နယ်တွေအကြောင်း တချို့လည်း ခပ်ပါးပါး၊ တချို့လည်း အကျဉ်းလောက် သိသင့်တာတွေ ရေးပြသွားပါတယ်။ ဆိုင်ရာဆိုင်ရာ မြို့နယ်တွေရဲ့ သက်ဝင်လှုပ်ရှားပုံတွေကို စာပန်းချီခြယ်ပြခဲ့ပါတယ်။ သမိုင်းလိုရင် သမိုင်းထည့်၊ ပုံတိုပတ်စလိုရင် ပုံတိုပတ်စထည့်ဖြင့် စာဖတ်သူ လက်ကမချချင်လောက်အောင် ရေးသားခဲ့ပါတယ်။ မြစ်ဝကျွန်းပေါ်အထိရေးသွားပြီးမှ အပိုင်းတစ်ကို အဆုံးသတ်ပါတယ်။ အပေါ်မှာ ကျွန်တော်ရေးခဲ့သလို မြန်မာနိုင်ငံမြေပုံလေးကြည့်ပြီး ဖတ်နိုင်ရင် ၊ ဒါမှမဟုတ် အင်တာနက်ကနေ Google Map သုံးပြီး ဧရာမြစ်ကြောင်းတလျှောက်ကြည့်ပြီး ဖတ်သွားရင်တော့ ပိုကောင်း ပိုအသက်ဝင်မယ်ထင်ပါတယ်။

အပိုင်းနှစ်မှာ မြစ်ဧရာကို အခြေတည်ကာ ဖြစ်ပျက်ကြသော မြန်မာသမိုင်းကြောင်းကို ရေးပြထားပါတယ်။ ဒီနေရာမှာ စောဒကတက်နိုင်တာက စာအုပ်ခေါင်းစဉ်က "ဧရာဝတီ" ဆိုပြီး တပ်ထားပေမယ့် ဒီအပိုင်းမှာ မြစ်အကြောင်းမပြောတော့ဘူးလို့ တက်စရာရှိပါတယ်။ ဆရာတိုက်စိုးက ဧရာဝတီမြစ်ဝှမ်းကို အခြေပြုပြီး စစ်တွေဖြစ် မင်းတွေပြောင်း ခေတ်တွေပြောင်း ဒါတွေကို သိစေချင်လို့ တင်ပြခဲ့တယ်လို့ မှတ်ယူပါတယ်။ စစ်တိုက်တော့လည်း ဧရာဝတီပါရတာပါပဲ။ သူ့ကျွန်အောက် ရောက်ခဲ့ရတော့လည်း ဧရာဝတီပါရတာပါပဲ ဆိုတာကို သိစေ မြင်စေချင်လို့ ဖြစ်မည်ထင်ပါသည်။ ပျူ ခေတ်မှ စကာ ပု၊ပင်း၊အင်း၊တောင်၊ညောင်ရမ်းနောင်၊ ကုန်းဘောင် ကိုလိုနီ ဟူသော ခေတ်တွေကို တခေတ်ချင်း ပြသွားပါတယ်။

နောက်ဆုံး အပိုင်းသုံးတွင် ဧရာဝတီရေကြီးမှုကို ဖော်ပြခဲ့ကာ စာအုပ်ကို အဆုံးသတ်ခဲ့ပါတယ်။

စာအုပ်ဖတ်ပြီးတော့ အောက်ပါအချက်လေးတွေ ရပါတယ်။ အရင်က မသိခဲ့တာတွေပေါ့ ..
-ဧရာဝတီ ဖြစ်ပေါ်လာတာနဲ့ ပတ်သက်သော ကချင်ရိုးရာပုံပြင်
-ဒုတိယမြစ်ကျဉ်းနှင့် ဆက်စပ်သော စမ္ပာယ်နဂိုရ် ပုံပြင်
-ဒုတိယဘုရင်ခံ၏ အမဲလိုက်ခြင်း
-အောင်လံမြို့အကြောင်း
-တခေတ်တခါက အညာမှ ကုန်လှေများ အောက်ပြည်အောက်ရွာသို့ လာရောက်စျေးရောင်းကြပုံ
-ဝပ်ဆင်ကုမ္ပဏီရဲ့ ကုန်ရောင်းနည်း
-ပုဂံခေတ် ကျန်စစ်သားလက်ထက်က အဖြစ်တခု.. ရာဇကုမာရကို ကျန်စစ်သား၏သားလို့ ဆရာတိုက်စိုးက မဆိုခဲ့။ ကျန်စစ်သား၏ကျေးဇူးရှိခဲ့ဖူးသော အမတ်ဟုသာ ရေးသည်။ သမိုင်းအထောက်အထား မခိုင်လုံလို့ မရေးတာလားဟု စဉ်းစားဖွယ်ဖြစ်ပါတယ်။
-နရသူမင်းကို ပ့ံသကူမထေရ်မိန့်ဆိုသော စကား "လူ့ပြည်တွင် နင့်ထက်ဆိုးဝါး ညစ်ညမ်းသူ မရှိ"
-မွန်သူရဲကောင်း လဂွန်းအိန်
-မြန်မာ အင်္ဂလိပ် ဆက်ဆံရေးမှသည် သူ့ကျွန်အောက်ရောက်သည်အထိ .. အချို့အချက်များမှာ ငယ်စဉ် အတန်းကျောင်းနေတုန်းက မြန်မာသမိုင်းမှာ မထည့်ထားတဲ့ အကြောင်းတွေ ဖြစ်ပါတယ်။

ညွှန်းပါရစေ ….

ဒီစာအုပ်သည် မြန်မာပြည်သူများ ဖတ်သင့်သော စာအုပ်ဖြစ်ပါတယ်။ စာဖတ်တတ်သော ကလေးအရွယ်မှ မှန်ဘီလူးကိုင်ကာ စာဖတ်ဆဲရှိသော လူကြီးများအထိ မဖတ်ရသေးလျှင် ဖတ်ကြပါ။ စာအုပ်အရောင်းဆိုင်များမှာ ရှာကာ ဝယ်ဖတ်ပါ။ စာအုပ်အငှားဆိုင်များတွင် ရှိပါလျှင် ငှားဖတ်ပါ။ စာကြည့်တိုက်များတွင် ရှာဖတ်ပါ။ မရှိလျှင် ဝယ်လှူနိုင်က ဝယ်လှူပါ။ သို့မဟုတ် စာကြည့်တိုက်များကို ထိုစာအုပ်ဝယ်ရန်တိုက်တွန်းပါ။ ကျောင်းစာကြည့်တိုက်များကို လှူပါ။ ကလေးများ ဖတ်ပါစေ။

ဒီစာအုပ်ဖတ်ပြီးလျှင် ဘာကြောင့် ဧရာဝတီဟာ အရေးပါရသလဲ အရေးကြီးရသလဲဆိုတာ သဘောပေါက်နိုင်ပါသည်။ ကလေးများအား မြေပုံနှင့်တကွ ရှင်းပြပါ။

စာအုပ်ဖတ်ပြီး မြစ်ဧရာကို ချစ်သူများ တိုးပွားကာ မြစ်ဧရာ အဓွန့်ရှည်ရန် ကြိုးပမ်းသူများ များပြားလားနိုင်ပါစေကြောင်း အကျိုးမျှော်ကာ ဆရာတိုက်စိုး၏ "ဧရာဝတီ" စာအုပ်အား မှီသမျှ ဉာဏ်ဖြင့် ညွှန်းဆိုလိုက်ရပါကြောင်း ။ ။

ကျော်မောင်(တိုင်းတာရေး)
၁၃-ဇန်နဝါရီ-၂၀၁၅
မှတ်ချက်။ ။လွန်ခဲ့တဲ့ တနှစ်က ရေးခဲ့တာဖြစ်ပါတယ်

မြန်မာတွေ စာဖတ်ကြပါတယ်

လွန်ခဲ့တဲ့နာရီဝက်လောက်က မိတ်ဆွေတယောက်မျှဝေထားတဲ့ သတင်းစာစုလေးကိုဖတ်ပြီး ဒီစာကို ရေးဖြစ်ပါတယ်။ရန်ကုန်က နာမည်ရ စာအုပ်အရောင်းဆိုင်တဆိုင်ပိတ်သိမ်းတဲ့ သတင်းပါ။အရှုံးပေါ်တဲ့လများတယ်၊ကြာကြာရပ်တည်ဖို့ ခက်ခဲတယ်ဆိုပြီး အပြီးအပိုင်ပိတ်သိမ်းသွားတဲ့ စိတ်မကောင်းစရာသတင်းပါ။ တခြားဆိုင်များလည်းပိတ်သိမ်းကြဖို့ စိုင်းပြင်းနေတယ်လို့ဆိုပါတယ်။ ဒါကောင်းတဲ့သတင်းတော့ မဟုတ်ပါ။

မြန်မာလူမျိုးတွေဟာစာဖတ်တဲ့လူမျိုးတွေ ဖြစ်ပါတယ်။ကားစီး၊ ရထားစီး၊ သင်္ဘောစီး၊လေယာဉ်စီး၊ ဘာပဲ စီးစီးဖတ်စရာတခုခုကို ကိုင်ဖတ်နေတတ်တဲ့လူမျိုးပါ။ ဝတ္ထုစာအုပ်ဖတ်ရင်ဖတ်၊မဂ္ဂဇင်းဖတ်ရင်ဖတ်၊ကာတွန်းစာအုပ်ဖတ်ရင်ဖတ်၊သတင်းစာဖြစ်ဖြစ်၊ ဂျာနယ်ဖြစ်ဖြစ်ဖတ်ရင်ဖတ်၊ အနည်းဆုံးလေးငါးခေါက် ဖတ်ဖူးနေကြစာအုပ်ကိုပဲ ထပ်ဖတ်ကြတာမြန်မာလူမျိုးတွေပါ။ မြန်မာတွေစာဖတ်ကြပါတယ်။

စာဖတ်တဲ့မြန်မာတွေရှိရဲ့သားနဲ့ဘာကြောင့် စာအုပ်ဆိုင်တွေပိတ်ကုန်ရပါသလဲ။

မြန်မာတိုင်းစာဖတ်ချင်ပေမဲ့ ဖတ်ဖို့စာသည်အလကားမရပါ။ ငွေနှင့် ဝယ်ယူရပါသည်။ထိုအချက်က စာအုပ်ဆိုင်များပိတ်သိမ်းဖို့ အကြောင်းစလာခြင်းဖြစ်သည်။စာအုပ်ဆိုင်တော်တော်များများ၏ပုံမှန်ဖောက်သည်များမှာစာအုပ်အငှားဆိုင်များဖြစ်ပါသည်။ဒါက ယခင်က ဖြစ်သည်။ ယခုစာအုပ်အငှားဆိုင်တွေအလုပ်မဖြစ်တော့။ ဖတ်သူနည်းသွားသဖြင့်(တနည်း)ငှားရမ်းသူနည်းသွားသဖြင့် စာအုပ်အငှားဆိုင်အလုပ်မှအခြား စီးပွားဖြစ်ရာ အလုပ်သို့ပြောင်းကြလေသည်။ ထိုအငှားဆိုင်များတဖြည်းဖြည်း ဆိတ်သုဉ်းတော့အနှီ စာအုပ်အရောင်းဆိုင်များကြာရှည်မခံတော့ပေ။

ပြောစရာရှိသည်။တခြားနိုင်ငံတွေမှာ ပုံနှိပ်တွေကရှိဆဲပဲ၊ စာအုပ်တိုက်တွေကရပ်တည်နေဆဲပဲ၊ စာအုပ်အရောင်းဆိုင်တွေကရောင်းနေဆဲပဲဟု။ မှန်သည်။သူတို့ဆီက စာအုပ်တွေကိုသူတို့တွေဆီက စာကြည့်တိုက်များကထောက်ကန်ပေးထားသည်ဟုဆိုသည်။မြန်မာတွေ စာဖတ်ကြပါသည်။ဖတ်ချင်သော စာအုပ်တွေစာကြည့်တိုက်တွေဆီမှာ မရှိ။စာကြည့်တိုက်တွေမှာ မရှိတဲ့အခါကိုယ်တိုင်ဝယ်ဖို့သည်တော်ရုံတန်ရုံသတ္တိရှိမှရမည်။စာအုပ်စျေးက ကြီးမြင့်လာသည်။စာအုပ်အရောင်းဆိုင်များကလည်းဆိုင်ခန်းခ၊ ဝန်ထမ်းစရိတ်စတာတွေ တွက်ချက်ပြီး စာအုပ်စျေးကိုသတ်မှတ်ရသည်မို့ မလွယ်လှ။

စာကြည့်တိုက်ကောင်းကောင်း များများစားစား မရှိခြင်းသည်စာအုပ်အရောင်းဆိုင်များကျရှုံးခြင်း၏ ပထမအချက်ဖြစ်ပါသည်။ငြင်းလိုသူများ ရှိနိုင်ပါသည်။နိုင်ငံအဝန်း စာကြည့်တိုက်များများစွာရှိနေသည်ဟု။ မေးပါရစေ။စျေးကွက်တွင် တလအတွင်း ထွက်သောစာအုပ်အသစ်များကို သေသေချာချာစိစစ်ကာ ဝယ်ယူနိုင်သောစာကြည့်တိုက် များများစားစားရှိမည်ဟု ထင်ပါသလား။

နောက်တချက်မှာ စာဖတ်သူ မြန်မာလူထု စာဖတ်ရန်အချိန်လုနေရခြင်းဖြစ်ပါသည်။မြန်မာများ စာဖတ်ကြသော်လည်းစားဝတ်နေရေးအတွက် နေ့စဉ်လုံးပမ်းနေရပါကစာကြည့်ချိန် စာဖတ်ချိန်ရမည်မဟုတ်။ ပြေးပြေးလွှားလွှားသွားသွားလာလာ ဖတ်ဖို့ ဝတ္ထုရှည်စာအုပ်ကြီးများသည် အံမဝင်တော့။

တတိယအချက်မှာပုံနှိပ်စာအုပ်စာပေများဖတ်ရသည်ထက်အလွယ်တကူ သယ်ယူနိုင်သောအွန်လိုင်းစာပေများဖတ်ရသည်ကပိုစားသာသည်ဟု မှတ်ယူကြခြင်းဖြစ်သည်။

ထို့ပြင်ရသစာပေထက် သုတစာပေကိုပိုမိုအားသန်လာသည်ကလည်းအကြောင်းတချက်ပင်။

မြန်မာတွေအင်တာနက်သုံးသော်လည်း Facebookကဲ့သို့socialnetworking site များတွင်အချိန်ကုန်နေသည်ကလည်းတချက်ဖြစ်သည်။

စာပေမူပိုင်ခွင့်ကလည်း စကားပြောပါသည်။

မြန်မာတွေစာဖတ်ကြပါသည်။ သို့သော်ဖတ်ဖို့စာက အလကားမရပါ။စာဖတ်သန်သော မြန်မာများအတွက်စာဖတ်လွယ်အောင် ကြံဆောင်နိုင်ပါကစာအုပ်အရောင်းဆိုင်များအသက်ဆက်နိုင်မည် ဖြစ်ပါကြောင်း။ ။

ကျော်မောင်(တိုင်းတာရေး)
၅-ဧပြီ-၂၀၁၅


Jan 13, 2016

ဟိုက်ဂျင်းန်

တက္ကသိုလ်ဝင်တန်းပြီး တက္ကသိုလ်တက်ချိန်မှာ ကြုံရတာကို ပြန်ရေးပါတယ်။ ကျောင်းသွားတဲ့အခါ လိုင်းကားစီးနေကြ။ စီးရင်လည်း ကျောင်းချိန်မမီမှာ စိုးတဲ့အတွက် တွေ့တဲ့ကားနောက်က ခိုစီး တွယ်စီးတာပါပဲ။ ဒိုင်နာကားတွေရဲ့ နောက်က တွယ်စီးတာများပါတယ်။ ကားထဲမှာ စီးရင်လည်း မတ်တပ်ရပ်စီးတာများပါတယ်။

တရက် ကားစီးတဲ့အခါ ကျောင်းက သူငယ်ချင်းတယောက်နဲ့ အတူစီးလျက်သားဖြစ်တယ်။ အဲဒီလူက ကိုယ်ပိုင်ကားနဲ့ ကျောင်းတက်နေကြ။ ကားမမောင်းဘဲ လိုင်းကားဘာကြောင့်လာစီးလည်း ဆိုတာ မမေးမိဘူး။ အဲဒါနဲ့ ကျောင်းနားက မှတ်တိုင်အထိ စီးကြရောဆိုပါစို့။ ဒိုင်နာဆိုတဲ့ ကားကလည်း ရန်ကုန်အမြန်ယာဉ်ဖြစ်တဲ့အတွက် ခရီးသည်အားလုံး လက်လှမ်းမီရာ ကိုင်ထားကြရတာပါပဲ။ စကောထဲ ဆီးသီးတွေ လှိမ့်သလိုပေါ့။

ကားပေါ်ကဆင်း၊ ကျောင်းထိရောက်အောင် လမ်းလျှောက်၊ ပြီးတော့ စာသင်ဆောင်ပေါ်တက်ကြတယ်။ စာသင်ခန်းမရောက်ခင်မှာ သန့်စင်ခန်းရှိပါတယ်။ အဲဒီမှာ ခုနက ပုဂ္ဂိုလ်က သန့်စင်ခန်းဝင်ပြီး လက်သွားဆေးမယ်တဲ့။ ခင်ဗျား မဆေးဘူးလားဆိုပြီး တအံ့တသြမေးပါတယ်။ ဆေးတာပေါ့ဗျာ ဆိုပြီး လက်ကို ဆပ်ပြာနဲ့ ဆေးပါတယ်။ ဆေးနေတုန်းမှာ တွေးမိပါတယ်။ ဟာ ဒီလူ တော်တော် ကြီးကျယ်တဲ့လူပဲ၊ ဘာလည်းဗျာ လိုင်းကားစီးပြီး လက်ဆေးရတယ်လို့။

အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့အခါ အဲဒီအကြောင်း ပြန်ပြောရင်း ဆွေးနွေးကြပါတယ်။ ဟိုတယောက်ရဲ့အပြုအမူက နည်းနည်းပိုသလားလို့ပေါ့။ အဲဒီမှာ လူကြီးတွေက ဘာပြောလည်း ဆိုတော့ ဟိုလူလုပ်တာ မှန်တယ်။ ရေလည်း ရှိမယ် ဆပ်ပြာလည်း ရှိမယ်ဆိုရင် ဒါလုပ်သင့်တယ်။ ဆပ်ပြာမရှိတောင် ရေဆေးပြီး သန့်စင်လိုက်တာ ကောင်းတယ်။ လိုင်းကားက တန်းတွေဆိုတာ လူတကာ ကိုင်နေတာ။ အဲဒါကြောင့် လိုင်းကားစီးပြီး ပြန်လာရင် လက်ဆေးကြ။

အဲဒါ ပထမဆုံးကြုံတွေ့ခဲ့ရတဲ့ ဟိုက်ဂျင်းန် အတွေ့အကြုံပဲ။ ဒါပေမဲ့ ဟိုက်ဂျင်းန် ဆိုတာမှန်း မသိသေးဘူး။

စလုံးမှာ ကျောင်းပိတ်ရက် အချိန်ပိုင်းလုပ်ဖို့ အဲဒီကုန်တိုက်ကြီးမှာ လုပ်နေတဲ့ တအိမ်တည်းနေ အကိုကြီးတယောက်က မန်နေဂျာဆီ လိုက်ပို့တယ်။ မန်နေဂျာ အန်တီကြီးက စစချင်းပဲ မေးခွန်းတခု မေးပါတယ်။ မင်းတို့ ဟိုက်ဂျင်းန် ဆိုတာကြားဖူးလား သိသလားတဲ့။ သူတို့ ကုန်တိုက်မှာ အဲဒီ ဟိုက်ဂျင်းန် ဆိုတာ အလွန်အရေးကြီးပါတယ်ဆိုပြီး ဟိုက်ဂျင်း လက်ချာပေးပါတယ်။
ဒါက ဒုတိယအကြိမ်ကြုံရတဲ့ ဟိုက်ဂျင်းန် အတွေ့အကြုံပါ။

အဲဒါပါပဲ။ ဟိုက်ဂျင်းန် ဆိုတာ စာလုံးပေါင်းပြရရင် hygiene ကိုဆိုလိုတာဖြစ်ပါတယ်။

ကျော်မောင်(တိုင်းတာရေး)
၄-စက်တင်ဘာ-၂၀၁၅

ဟိုက်ဂျင်းန် နောက်ဆက်တွဲ

ကုန်တိုက်ကြီးက အန်တီကြီးရှင်းပြတာမှာ သူတို့ကုန်တိုက်ဟာ ဟိုက်ဂျင်းန်းကို အလွန်ဂရုစိုက်ကြောင်း၊ တကိုယ်ရည်သန့်ရှင်းမှုသည် ကုန်တိုက်ရှိ ဝန်ထမ်းများ အားလုံးလိုက်နာကျင့်သုံးရမည်ဖြစ်ပြီး ကုန်တိုက်ရှိ ကုန်စို၊ ကုန်ခြောက်၊ အသင့်စားနိုင်သော စားသောက်ကုန်ပစ္စည်းများတွင် ဝန်ထမ်းဖြစ်သူများ ဂရုမစိုက်မှုကြောင့်ဖြစ်စေ၊ ထုပ်ပိုးမှုလုပ်ရာတွင် သုံးသော ကိရိယာများ မသန့်ရှင်းမှုကြောင့်ဖြစ်စေ စျေးဝယ်သူများတွင် အစာအဆိပ်တောက်ခြင်းကဲ့သို့ ရောဂါလက္ခဏာများ ဖြစ်ပွားလာပါက သူတို့ကုန်တိုက်အနေဖြင့် ရှိဆဲအဆင့်ဖြစ်သော သန့်ရှင်းမှု ပထမအဆင့်မှ ကျသွားနိုင်ပါကြောင်း ရှင်းပြပါတယ်။

အဆင့်ကျတာအရေးမကြီး၊ စျေးဝယ်သူတွေ အတွက် လုံခြုံစိတ်ချရတဲ့ အစားအသောက် သန့်ရှင်းမှုဆိုတဲ့ အချက်ကို သူတို့ ကုန်တိုက်မှ အလွန်အလေးထားပါကြောင်း ပြောပါတယ်။ အပေါ်မှာ အဖြူရောင်တီရှပ်ဝတ်ရမယ်။ ပလတ်စတစ်လက်အိတ်သုံးရမယ်။ ဦးထုပ်ဆောင်းရမယ် ဆိုတာပါပဲ။ ရှေ့ကနှစ်ချက်ကို သဘောတူပေမယ့် ကုန်တိုက်ထဲ ဦးထုပ်ဆောင်းရမယ့်အချက်ကို သဘောမကျပါ။

တအိမ်တည်းနေ သူငယ်ချင်းတယောက်နဲ့ အချိန်ပိုင်းဝင်လုပ်ကြတာဖြစ်လို့ သူတို့မှာ အချိန်ပိုင်းအလုပ်သမား နှစ်ယောက်တိုးပါတယ်။ အလုပ်လုပ်ရမယ့် နေရာက သက်ဆိုင်ရာမန်နေဂျာကနေ ဟိုက်ဂျင်းန်ဆိုတာနဲ့ ပတ်သက်လို့ ထပ်ရှင်းပြပါတယ်။ အဲဒီမှာမှ ဘာကြောင့် ဦးထုပ်ဆောင်းရသလဲဆိုတာ နားလည်သွားပါတယ်။ လေအေးစက်တွေ အေးနေအောင်ဖွင့်ထားတဲ့ ကုန်တိုက်ထဲမှာ နေလည်းမပူဘဲနဲ့ ဘာကြောင့်ဦးထုပ်ဆောင်းရသလဲဆိုတော့ ဝန်ထမ်းဆီက ဆံပင်တွေဖြစ်ဖြစ်၊ ဗေါက်တွေဖြစ်ဖြစ်၊ ဦးခေါင်းထက်မှာ ရှိနိုင်တဲ့ ပိုးမွှားတွေ မကျရောက်အောင် ကာကွယ်တာဖြစ်ပါသတဲ့။ အလုပ်ဆင်းတဲ့အခါတိုင်း မန်နေဂျာက သူ့ဝန်ထမ်းတွေ သပ်သပ်ရပ်ရပ် သန့်သန့်ရှင်းရှင်းရှိတာကို အမြဲမြင်ချင်သူဖြစ်ပါတယ်။

ဒါက အဲဒီကုန်တိုက်မှာ ဘာကြောင့် ဟိုက်ဂျင်းန်ဆိုတာ သူတို့ အလေးထားသလဲဆိုတာဖြစ်ပါတယ်။

ကြုံလို့ မနေ့က အတွေ့အကြုံတခု ပြန်လည်ဖောက်သည်ချပါရစေ။

အပြင်မှာ အလုပ်တခုပြီးတဲ့အခါ ထမင်းစားချိန်ဖြစ်လို့ နီးစပ်ရာ စားသောက်ဆိုင်တန်း (ဒီက အခေါ် Food court) မှာ စားဖို့ စားပွဲလိုက်ရှာတဲ့အခါမှာပေါ့။ အဲဒီမှာ စားပြီးသောက်ပြီး ပန်းကန်ခွက်ယောက်တွေကို လိုက်သိမ်းနေတဲ့ လူကြီးတယောက်ရှိတာတွေ့ရတယ်။ တချက်မှာ အဲဒီလူကြီးက သူ့ခြေထောက်တဖက်ကို ထိုင်ခုံပေါ်တင်လိုက်ပြီး သူ့ခြေထောက်မှာ ဝတ်ထားတဲ့ ခြေအိတ်ရှည်ရှည်ကြီးကို လက်ဗလာနဲ့ ဆွဲတင်လိုက်တာ မြင်လိုက်ရပါတယ်။ ပြီးတော့ အဲဒီလက်နဲ့ပဲ ဟိုခုံရှည်ကိုထိ ဒီခုံရှည်ကိုထိတာပါ။ တဆိုင်ချင်းစီမှာ NEA (National Environment Agency) ကစစ်ဆေးပြီး ပေးထားတဲ့ လက်မှတ်တွေရှိပါတယ်။ သန့်ရှင်းမှု ပထမအဆင့်၊ သန့်ရှင်းမှု ဒုတိယအဆင့် ဆိုတာမျိုးပေါ့။ ဒါပေမယ့် စားသောက်ဆိုင်တန်းတခုလုံးစာအတွက် သတ်မှတ်ပေးထားတာ မရှိပါ။ ဆိုင်တခုချင်းစီမှာပဲ တွေ့ရပါတယ်။

အစားအစာတခုစားပြီး ဝမ်းလျှောဝမ်းပျက်ကြပြီဆိုရင် စဉ်းနှီတုံးမသန့်လို့လား၊ ခုနက သုံးတဲ့ ပန်းကန်ခွက်ယောက်တွေ မသန့်လို့လား စသည်ဖြင့် မီးခိုးကြွက်လျှောက်လိုက်ကြပါတယ်။ သစ်သီးတွေ စိတ်ရာမှာသုံးတဲ့ စဉ်းနှီတုံးဟာ အသားတွေတုံးတဲ့ စဉ်းနှီတုံးဖြစ်တဲ့အတွက် အစာအဆိပ်သင့်ပြီး ဒုက္ခရောက်ကြတာတွေ ရှိပါတယ်။ ပိုမိုလေ့လာနိုင်အောင် အောက်က အင်တာနက်စာမျက်နှာတွေမှာ ဖတ်ကြည့်နိုင်ကြပါတယ်။

(1) http://www.nea.gov.sg/…/guidelines-on-proper-usage-and-clea…(2) http://www.nea.gov.sg/…/nea-food-hygiene-newsletter-2014-is…

ကျော်မောင်(တိုင်းတာရေး)
၄-၉-၂၀၁၅