ဟိုက်ဂျင်းန် နောက်ဆက်တွဲ

ကုန်တိုက်ကြီးက အန်တီကြီးရှင်းပြတာမှာ သူတို့ကုန်တိုက်ဟာ ဟိုက်ဂျင်းန်းကို အလွန်ဂရုစိုက်ကြောင်း၊ တကိုယ်ရည်သန့်ရှင်းမှုသည် ကုန်တိုက်ရှိ ဝန်ထမ်းများ အားလုံးလိုက်နာကျင့်သုံးရမည်ဖြစ်ပြီး ကုန်တိုက်ရှိ ကုန်စို၊ ကုန်ခြောက်၊ အသင့်စားနိုင်သော စားသောက်ကုန်ပစ္စည်းများတွင် ဝန်ထမ်းဖြစ်သူများ ဂရုမစိုက်မှုကြောင့်ဖြစ်စေ၊ ထုပ်ပိုးမှုလုပ်ရာတွင် သုံးသော ကိရိယာများ မသန့်ရှင်းမှုကြောင့်ဖြစ်စေ စျေးဝယ်သူများတွင် အစာအဆိပ်တောက်ခြင်းကဲ့သို့ ရောဂါလက္ခဏာများ ဖြစ်ပွားလာပါက သူတို့ကုန်တိုက်အနေဖြင့် ရှိဆဲအဆင့်ဖြစ်သော သန့်ရှင်းမှု ပထမအဆင့်မှ ကျသွားနိုင်ပါကြောင်း ရှင်းပြပါတယ်။

အဆင့်ကျတာအရေးမကြီး၊ စျေးဝယ်သူတွေ အတွက် လုံခြုံစိတ်ချရတဲ့ အစားအသောက် သန့်ရှင်းမှုဆိုတဲ့ အချက်ကို သူတို့ ကုန်တိုက်မှ အလွန်အလေးထားပါကြောင်း ပြောပါတယ်။ အပေါ်မှာ အဖြူရောင်တီရှပ်ဝတ်ရမယ်။ ပလတ်စတစ်လက်အိတ်သုံးရမယ်။ ဦးထုပ်ဆောင်းရမယ် ဆိုတာပါပဲ။ ရှေ့ကနှစ်ချက်ကို သဘောတူပေမယ့် ကုန်တိုက်ထဲ ဦးထုပ်ဆောင်းရမယ့်အချက်ကို သဘောမကျပါ။

တအိမ်တည်းနေ သူငယ်ချင်းတယောက်နဲ့ အချိန်ပိုင်းဝင်လုပ်ကြတာဖြစ်လို့ သူတို့မှာ အချိန်ပိုင်းအလုပ်သမား နှစ်ယောက်တိုးပါတယ်။ အလုပ်လုပ်ရမယ့် နေရာက သက်ဆိုင်ရာမန်နေဂျာကနေ ဟိုက်ဂျင်းန်ဆိုတာနဲ့ ပတ်သက်လို့ ထပ်ရှင်းပြပါတယ်။ အဲဒီမှာမှ ဘာကြောင့် ဦးထုပ်ဆောင်းရသလဲဆိုတာ နားလည်သွားပါတယ်။ လေအေးစက်တွေ အေးနေအောင်ဖွင့်ထားတဲ့ ကုန်တိုက်ထဲမှာ နေလည်းမပူဘဲနဲ့ ဘာကြောင့်ဦးထုပ်ဆောင်းရသလဲဆိုတော့ ဝန်ထမ်းဆီက ဆံပင်တွေဖြစ်ဖြစ်၊ ဗေါက်တွေဖြစ်ဖြစ်၊ ဦးခေါင်းထက်မှာ ရှိနိုင်တဲ့ ပိုးမွှားတွေ မကျရောက်အောင် ကာကွယ်တာဖြစ်ပါသတဲ့။ အလုပ်ဆင်းတဲ့အခါတိုင်း မန်နေဂျာက သူ့ဝန်ထမ်းတွေ သပ်သပ်ရပ်ရပ် သန့်သန့်ရှင်းရှင်းရှိတာကို အမြဲမြင်ချင်သူဖြစ်ပါတယ်။

ဒါက အဲဒီကုန်တိုက်မှာ ဘာကြောင့် ဟိုက်ဂျင်းန်ဆိုတာ သူတို့ အလေးထားသလဲဆိုတာဖြစ်ပါတယ်။

ကြုံလို့ မနေ့က အတွေ့အကြုံတခု ပြန်လည်ဖောက်သည်ချပါရစေ။

အပြင်မှာ အလုပ်တခုပြီးတဲ့အခါ ထမင်းစားချိန်ဖြစ်လို့ နီးစပ်ရာ စားသောက်ဆိုင်တန်း (ဒီက အခေါ် Food court) မှာ စားဖို့ စားပွဲလိုက်ရှာတဲ့အခါမှာပေါ့။ အဲဒီမှာ စားပြီးသောက်ပြီး ပန်းကန်ခွက်ယောက်တွေကို လိုက်သိမ်းနေတဲ့ လူကြီးတယောက်ရှိတာတွေ့ရတယ်။ တချက်မှာ အဲဒီလူကြီးက သူ့ခြေထောက်တဖက်ကို ထိုင်ခုံပေါ်တင်လိုက်ပြီး သူ့ခြေထောက်မှာ ဝတ်ထားတဲ့ ခြေအိတ်ရှည်ရှည်ကြီးကို လက်ဗလာနဲ့ ဆွဲတင်လိုက်တာ မြင်လိုက်ရပါတယ်။ ပြီးတော့ အဲဒီလက်နဲ့ပဲ ဟိုခုံရှည်ကိုထိ ဒီခုံရှည်ကိုထိတာပါ။ တဆိုင်ချင်းစီမှာ NEA (National Environment Agency) ကစစ်ဆေးပြီး ပေးထားတဲ့ လက်မှတ်တွေရှိပါတယ်။ သန့်ရှင်းမှု ပထမအဆင့်၊ သန့်ရှင်းမှု ဒုတိယအဆင့် ဆိုတာမျိုးပေါ့။ ဒါပေမယ့် စားသောက်ဆိုင်တန်းတခုလုံးစာအတွက် သတ်မှတ်ပေးထားတာ မရှိပါ။ ဆိုင်တခုချင်းစီမှာပဲ တွေ့ရပါတယ်။

အစားအစာတခုစားပြီး ဝမ်းလျှောဝမ်းပျက်ကြပြီဆိုရင် စဉ်းနှီတုံးမသန့်လို့လား၊ ခုနက သုံးတဲ့ ပန်းကန်ခွက်ယောက်တွေ မသန့်လို့လား စသည်ဖြင့် မီးခိုးကြွက်လျှောက်လိုက်ကြပါတယ်။ သစ်သီးတွေ စိတ်ရာမှာသုံးတဲ့ စဉ်းနှီတုံးဟာ အသားတွေတုံးတဲ့ စဉ်းနှီတုံးဖြစ်တဲ့အတွက် အစာအဆိပ်သင့်ပြီး ဒုက္ခရောက်ကြတာတွေ ရှိပါတယ်။ ပိုမိုလေ့လာနိုင်အောင် အောက်က အင်တာနက်စာမျက်နှာတွေမှာ ဖတ်ကြည့်နိုင်ကြပါတယ်။

(1) http://www.nea.gov.sg/…/guidelines-on-proper-usage-and-clea…(2) http://www.nea.gov.sg/…/nea-food-hygiene-newsletter-2014-is…

ကျော်မောင်(တိုင်းတာရေး)

၄-၉-၂၀၁၅