ငယ်နာမည် ဝဲကျော်

ကြာခဲ့ပေမယ့် ဒါလေးတွေးတွေးတိုင်း ခွီလည်းခွီချင် (ရယ်လည်းရယ်ချင်) ခွီလည်း မခွီနိုင်(ရယ်လည်းမရယ်နိုင်) ဖြစ်ရတာလေး ပြောပြပါမယ်။ ပြောမယ်ဆိုတော့လည်း နားထောင်ပေးဖို့ ပြင်နေပြီဟုတ်။ စကားကို ပါးစပ်နဲ့မပြောဘဲ လက်မနှစ်ချောင်းနဲ့ ရေးပြတာဖြစ်လို့ ပကတိနားနဲ့ မဟုတ်ဘဲ စိတ်နားနဲ့ နားထောင်ပေးရင် အဆင်ပြေနိုင်ပါတယ်။

ကဲ ငယ်နာမည်ဝဲကျော် ဆိုတာလေး စရအောင်။

အဖေကြီးပြင်းရာ ရွာကို သုံးခေါက်မြောက်လား လေးခေါက်မြောက်လား ရောက်တုန်းကပေါ့။ နယ်မြို့ကြီးရဲ့ တဖက်ကမ်းက ရွာ။ ရွာရဲ့ ခေါင်းရင်းဘက်ခြမ်းကို သွားပြီးလို့ ဆောင်ရွက်စရာရှိတဲ့ကိစ္စတခုပြီးတဲ့အခါ ရွာမှာနေတဲ့ကြီးတော်ကြီးနဲ့ အတူတူလမ်းလျှောက်ပြန်လာကြတယ်။

အရင်အခေါက်တွေတုန်းက အဲဒီဖက်တွေ မရောက်ဖူးတော့ ရန်ကုန်သားခင်ဗျာ မြင်သမျှ အသစ်အဆန်းတွေချည်းပါပဲ။

ဆိုတဲ့အခါ လမ်းလျှောက်လည်း နှေးပါတယ်။ ကြီးတော်က ခပ်ဝဝဖိုင့်ဖိုင့်ဖြစ်တဲ့အပြင် အသက်လည်းကြီးပြီမို့ ဖြည်းဖြည်းလျှောက်ပါတယ်။ လမ်းလျှောက်နေကြတဲ့နေရာဟာ မြစ်နားဘေးဖြစ်တဲ့အတွက် ရုပ်ရှင်ထဲမှာဆို ဟိုသီချင်းလေးနောက်ခံဖွင့်ထားပေးရင် အတော်ဟန်ကျမှာပါပဲ။ "မမပုသိမ်သူ"သီချင်းပါ။ အတင်းကာရော ဆက်စပ်ကြည့်ရရင် ဒီရွာကလည်း ပုသိမ်သွားရာ လမ်းမကြီးရဲ့ တဖက်မှာ ရှိတာပဲ။

ကြီးတော်က သူ့ရွာထဲမှာ ကြေးရတတ်လူကုံထံထဲပါပုံရတယ်။ သွားခဲ့တဲ့နေရာကလည်း ဘုန်းကြီးကျောင်းဖြစ်တဲ့အခါ ကြီးတော်က ကျကျနနဝတ်စားလာခဲ့တာ။ အိမ်ပြန်မရောက်ခင် အိမ်ခြေစုစုရှိတဲ့နေရာရောက်တဲ့အခါ ကြီးတော်အသက်အရွယ်လောက်ရှိတဲ့ အဖွားကြီးတစ်ယောက်က "ဟေ့ ဝဲကျော် ဘယ်က ပြန်လာကြသလဲဟေ့၊ မြို့က ဆွေမျိုးအလည်လာတာလား" ဆိုပြီး နှုတ်ဆက်ပါတယ်။

ရန်ကုန်သားလည်း ဟ ဝဲကျော်ဆိုတာ ဘယ်သူ့ခေါ်တာတုန်းဆိုပြီး လှည့်ပတ်ကြည့်တော့ လမ်းမှာက ဒီတူဝရီးနှစ်ယောက်ပဲ လမ်းလျှောက်နေတာ။ ကြီးတော်က ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ သူ့လမ်းသူ ဆက်လျှောက်ပါတယ်။ အဲဒီအခါ ခုနက အဖွားကြီးကလည်း ရုတ်တရာက်တော့ ကြောင်စီစီဖြစ်သွားပုံရတယ်။ သူ့ကိုလွန်သွားတဲ့အထိ ဆက်မခေါ်ဘဲ ခြေလှမ်းဆယ်လှမ်းလောက်ရှိမှ နောက်ကနေ ထပ်ခေါ်ပါတယ်။

"ဟေး ဝဲကျော်မ ဘယ်က ပြန်လာကြသလဲ"

မ တလုံးထပ်တိုးခေါ်တယ်။ သေချာပြီ။ ဒါဟာ ကြီးတော်ကို ခေါ်တာပဲ။ ကြီးတော်က လှည့်မကြည့်။ မြန်မြန်လျှောက်သွားတဲ့အတွက် သူ့ကိုမီအောင် ခြေလှမ်းသွက်သွက်လျှောက်ရင်း နောက်ကိုလှည့်ကြည့်တဲ့အခါ အဖွားကြီးက ပြုံးပြပြိး " ဟေ့ .. ဝဲကျော်မတို့များ ဝလို့ လှလို့ ခေါ်တာတောင် လှည့်မကြည့်ဘူး ဟေးဟေ့" ဆိုပြီး ပြုံးရယ်ကာ ပြောနေပါတယ်။

ကြီးတော်က အိမ်ရောက်တဲ့အထိ ဘာစကားမှ မပြောပါ။

အဖေ အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့အခါ အဖေ့ကို တိုးတိုးမေးရပါတယ်။ ကြိးတော်ရဲ့ ငယ်နာမည်က ဘယ်လိုခေါ်။ အဖေက မဖြေသေးဘဲ ဘယ်ဖြစ်လို့လဲကွလို့ မေးပါတယ်။ ကြုံခဲ့ရတာပြောပြတဲ့အခါ ဟေ ဟုတ်လား ငါတော့ မကြားဖူးဘူးကွလို့ ရယ်ရင်းပြောပါတယ်။

အဖေ့မှာလည်း ငယ်နာမည်ရှိပါတယ်။ ရွာကို တခေါက်ရောက်တုန်းက အနည်းငယ်မှောင်စပြုချိန်မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်လာနေသူတစ်ယောက်က ဟေး ဘယ်သူ (အဖေ့ငယ်နာမည်ခေါ်ရင်း)အလည်လာတာလားကွဆိုပြီး နှုတ်ဆက်ပါတယ်။ အဖေကလည်း အေး ဟုတ်တယ်ကွလို့ ခင်ခင်မင်မင်ပြန်နှုတ်ဆက်ပါတယ်။

စာဖတ်ရင်းနဲ့ ရန်ကုန်သားငယ်နာမည်လည်း သိချင်နေကြပြီထင့်။ ကြီးတော်နဲ့ မတူတဲ့အချက်ကတော့ ငယ်နာမည်များစွာထဲက မကြိုက်တဲ့ငယ်နာမည်ကို တယောက်ယောက်က ခေါ်တဲ့အခါ မသိယောင်မဆောင်ဘဲ မနေတဲ့အချက်ပါပဲ။ ထရံဘေးထိုးထားတဲ့ ဒမတိုကြီးကိုင်ပြီး နောက်ကနေ လိုက်ဖူးတာ အမှတ်တရပါပဲ။

လူတိုင်းမှာ ငယ်နာမည်ရှိချင်မှ ရှိနိုင်ပေမယ့် ရှိခဲ့လို့ရှိရင် ဒီလိုငယ်နာမည်ဟာ အကြိုက်ခံရသည်ဖြစ်စေ မကြိုက်သည်ဖြစ်စေ ငယ်နာမည်ဟာ ငယ်နာမည်ပါပဲ။

သက်လတ်ပိုင်း သက်ကြီးပိုင်းရောက်တဲ့အခါ တယောက်ယောက်ကများ ငယ်နာမည်ကို ခေါ်လိုက်တာနဲ့ အသက်တဝက်လောက်ငယ်သွားဖူးသူတွေ ရှိနိုင်တာပါပဲ။

ငယ်နာမည် မရှိခဲ့ရင်တော့ ဒီအတွေ့အကြုံလေး ရလိမ့်မယ် မထင်။

ဘယ်လိုလဲ၊ ငယ်နာမည်တွေ တွေးတွေးပြီး ခွီနေရပြီလား။

တချက်ပြုံးရင် ဒီအတွေ့အကြုံလေး ပြောပြရတာ တန်ပါလိမ့်မယ်။ ခွင့်လွှတ်ပါ ကြီးတော်။ နောက်ဆို တူကြီးလုပ်သလို ဒမကိုင်ပြီးလိုက်။

ကျော်မောင်(တိုင်းတာရေး)

ကြီးတော်ကြီး (ငယ်နာမည် ဝဲကျော်) ရဲ့ တူ

၃-ဇွန်-၂၀၂၂

ခက်ဆစ် အဖွင့်

ဒမ (သတ်ပုံလွဲရေး)= တခုခုခုတ်ရာ ထစ်ရာတွင်သုံးသော အိမ်သုံးကိရိယာ