ပေးသူ ယူသူ မည်သူ တာဝန်ပိုကြီးသနည်း

ဒီနေ့မှာလည်း ကြော်ငြာစာရင်းထဲပါ စာကြည့်တိုက်တွေထဲက အနီးအနားရှိတဲ့စာကြည့်တိုက်ကို ပြေးပါတယ်။ BBG 2024 (Big Book Giveaway 2024) ဒုတိယမြောက်နေ့။ လိုချင်တဲ့စာအုပ်အမျိုးအစားက တခါတည်း သတ်မှတ်ပြီးသားပါ။ အဲဒီစာအုပ်မျိုးဆိုရင် ပထမဦးစားပေးအနေနဲ့ ယူပါမယ်။

မနေ့ကတုန်းက စာကြည့်တိုက်မှာ အများဆုံး စာအုပ်(၅)အုပ်ကို ဆယ်မိနစ်အတွင်း ရွေးချယ်ယူရပါတယ်။

ဒီနေ့မှာတော့ စာအုပ်တွေရွေးဖို့ယူဖို့ အချိန်ဘယ်လောက်ကျန်သေးတယ်၊ စာအုပ်တွေကိုလည်း ကြိုက်သလောက်ယူနိုင်တယ်ဆိုတာ ဒီပွဲကိုစီစဉ်တဲ့သူတွေက ပြောပေး ကြေငြာပေးပါတယ်။ အချိန်ပြည့်ဖို့ သုံးဆယ်စက္ကန့်လိုတာကိုလည်း သူတို့က ပြောပေးပါတယ်။ လေးအုပ်ယူပြီးအထွက်မှာမှ လိုချင်တဲ့စာအုပ်ပါးလေးရလို့ ကောက်ယူရင်းထွက်ခဲ့ပါတယ်။

မနေ့ကလိုပဲ စာအုပ်(၅)အုပ်ပိုက်ပြီး ဓါတ်ပုံရိုက်ပေးဖို့ ပွဲစီစဉ်နေသူထဲက တယောက်ကို အကူအညီတောင်းပါတယ်။

ဟိုးတုန်းက လုပ်ဖြစ်ခဲ့တာလေး တခုရှိပါတယ်။ မိတ်ဆွေတွေ လက်ထပ်ကြတဲ့ပွဲမှာ စာအုပ်တအုပ် လက်ဆောင်အဖြစ် ပေးလေ့ရှိတာပါ။ ဒါက ပေးတုန်းကပါ။ သူတို့တွေ ဇနီးမောင်နှံဖြစ်ပြီး သူတို့ထဲက တယောက်ယောက်ဖတ်ရင်လည်း ဖတ်၊ နှစ်ယောက်စလုံး ဖတ်ရင်လည်း ဖတ်၊ သူတို့မဖတ်လည်း အဲဒီစာအုပ်သိမ်းထားပြီး သူတို့မွေးတဲ့ကလေး ကြီးလာတဲ့အခါ စာဖတ်ဖို့ရှာလို့ အဲဒီလက်ဆောင်စာအုပ်ကို ကောက်ဖတ်ရင်းလည်း ဖတ်ကြဖို့ဆိုတဲ့ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ပေါ့။ ဒါက ပေးတုန်းက ရည်ရွယ်ချက်ပါ။ ထိုထိုပေးလိုက်သော စာအုပ်များနဲ့ပတ်သက်လို့ မှတ်ချက်လည်း ရခဲ့ဖူးပါတယ်။

တခြားသူကပေးလို့ ယူခဲ့တာလည်း ရှိပါတယ်။

"ရော့ကွာ ဒီစာအုပ်လေးဖတ်ကြည့်၊ ပြီးရင် နောက်တယောက်ကို ဆက်မျှလိုက်" လို့ ပေးတဲ့စာအုပ်တွေ။

ဘာသာရေးလို့ပတ်သက်လို့ ဖားအောက်ဆရာတော်ကြီးရဲ့ "နိဗ္ဗာန်သို့သွားရာ တစ်ကြောင်းတည်းသောလမ်း" ဆိုတဲ့စာအုပ်။

အစ်မတယောက်ပေးလိုက်တဲ့ ဆရာပါရဂူရဲ့ စာအုပ်အတော်များများ။

ဒါတွေက ပေးလို့ယူရတာတွေ။

တခါမှာတော့ ပေးတာမဟုတ်ဘဲနဲ့ စာအုပ်ရှိတဲ့နေရာကို မေးမြန်းပြီး ကိုယ်တိုင်သွားရောက်အလှူခံခဲ့တာလေး သတိရမိတယ်။

ဗန်းမော်ဆရာတော်ကြီးဟောတဲ့ "ပဋ္ဌာန်းတရားတော်"ဆိုတဲ့စာအုပ်။

"ကျနော့်ဗျာ၊ တရားပွဲမှာရတဲ့အဲဒီစာအုပ်ဖတ်ပြီး သဘောကျလို့၊ မိတ်ဆွေတွေလည်း ပြန်မျှချင်ပါတယ်၊ ရှိသလောက်ပေးပါ၊ အလှူခံပါတယ်ခင်ဗျာ"ဆိုပြီး အတင်းကာရော အလှူခံခဲ့ဖူးပါတယ်။ အခုအထိ အကြိမ်ကြိမ်ပြန်ဖတ်ဖြစ်နေရတဲ့ စာအုပ်ပါပဲ။

ယူတဲ့သူက တာဝန်ပိုကြီးပါတယ်။

မနေ့ညတုန်းက ဒီက ဝါတွင်းကာလတရားပွဲ(တနင်္ဂနွေနေ့ညတိုင်း)ကို နာယူဖြစ်တယ်။ ဆရာတော်ဟောတဲ့အထဲမှာ ကြားဖူးနေကျ တရားတပုဒ်ပါတယ်။ အမေနဲ့သမီးနဲ့ နေ့စဉ်လှူနေကြ ဆွမ်းအလှူကို ကောင်းမွန်စွာစီစဉ်နေကြပုံကို ကြားလိုက်ရတဲ့ ရဟန်းဟာ ဒီဆွမ်းကိုတော့ ငါသည် တရားထူး မရဘဲနဲ့ မသုံးဆောင်ဆိုပြီး ကျင့်ကြံအားထုတ်ပုံကို နာယူရပါတယ်။ ဆွမ်းလှူတဲ့ သားအမိကိုလည်း ချီးကျူးမိ၊ ဆွမ်းအလှူခံတဲ့ အဆိုပါ ရဟန်းရဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်နဲ့ ဝီရိယကိုလည်း သာဓုခေါ်မိပါတယ်။

ယူတဲ့သူက တာဝန်ပိုကြီးပါတယ်။

စာအုပ်တွေ အလကားရလို့ ယူတာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ တယောက်ယောက်က ပေးလို့ရတာပဲဖြစ်ဖြစ်မှာ တာဝန်တခုက ရလာတဲ့စာအုပ်ကို ဖတ်ဖြစ်အောင် ဖတ်ရမယ်ဆိုတာပါပဲ။

တခါတလေမှာ အတွေးက ဒီလိုမျိုး လွဲချော်တတ်ကြပါတယ်။

ငါ/ငါတို့ လှူတယ်/ပေးတယ်။ သူ/သူတို့ ဘာလုပ်တယ် မသိ ဆိုတာမျိုးပါ။

မှတ်ထားရမှာ သတိပြုရမှာက လှူသူ ပေးသူက လှူပြီး ပေးပြီး ဖြစ်ပြီးသွားရင် ပူပင်စရာမလိုတော့ပါ။ ယူသွားသူ ရသွားသူကသာ အကျိုးရှိစွာ အသုံးချဖို့ ပူပင်ရမှာဖြစ်ကြောင်းပါ။

ထိုသို့သောအကြောင်းများကြောင့် ယူတဲ့သူ ရတဲ့သူက တာဝန်ပိုကြီးပါတယ်။

တခါတလေမှာ ပေးတဲ့သူမဟုတ်ဘဲ ယူတဲ့သူဖြစ်ဖို့လည်းလိုပါတယ်။ ဒါမှသာ ယူတဲ့သူဆိုတာ ဘယ်လိုပါလိမ့်ဆိုတာ ကိုယ်ချင်းစာစိတ်ဖြစ်ချင်လည်း ဖြစ်သွားနိုင်ပါလိမ့်မယ်။

စာအုပ်(၅)အုပ်ပွေ့ပိုက်ပြီးအထွက်မှာ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဆိုတာကို ပြောခဲ့တာထက် ဒီစာအုပ်တွေ ဖတ်ဖြစ်အောင်ဖတ်ပါ့မယ်ဆိုတာကိုတော့ ရင်ထဲကနေပဲ ပြောခဲ့ပါကြောင်း။

ကျော်မောင်(တိုင်းတာရေး)

၂-စက်တင်ဘာ-၂၀၂၄