လေးတန်းလို့ ခေါ်တဲ့ စတုတ္ထတန်းမှာပေါ့။ ဟေ့ကောင်လေး မင်း ဘယ်နှတန်းရောက်ပြီလဲလို့ မေးရင် စတုတ္ထတန်းလို့ ဘယ်သောအခါမှ မဖြေဘူး။ လေးတန်းရောက်ပြီဗျလို့ပဲ ဖြေတယ်။ အဲဒီတုန်းက လေးတန်းရောက်ပြီဆိုရင် ဒါဟာ မူလတန်းအဆင့်မှာ အကြီးဆုံးအတန်းပဲ။
အကြီးဆုံးအတန်းဆိုတော့ အောက်က သူငယ်တန်း၊ ပ ဒု တ တန်းတွေနဲ့ယှဉ်ရင် သူက စီနီယာပဲ။
အဲဒီလေးတန်းရောက်တဲ့နှစ်မှာ စာကို ဖိဖိစီးစီးကျက်ကြရတယ်။ ကျက်ရဆို လေးတန်းသည် အစိုးရစစ်တဲ့ စာမေးပွဲဖြစ်လို့ပဲ။ ဟဲ့ ပေါ့ပေါ့မနေနဲ့နော် ငါတို့က ထုတ်တဲ့ မေးခွန်း ဖြေရမှာ မဟုတ်ဘူး။ သားရေ စာတွေကျက်ဟ သချာင်္တွေ တွက်ဟ မီးနင်းတွေကျက်ဟ။ မီးနင်းဆိုလို့ လျှောက်မတွေးနဲ့ဦး။ အင်္ဂလိပ်စကားလုံး meaning ကို မြန်မာမှုပြုထားခံရတဲ့ စကားလုံးကို ပြောကြဆိုကြတာ။
အဲဒါနဲ့ တနှစ်ပတ်လုံး အပင်ပန်း အဆင်းရဲခံပြီး အမျိုးမျိုးသော ထိုးနှက်မှုတွေကြားမှာ စာတွေကြိုးစားခဲ့ရတယ်။ ဘာတုန်းဟ အမျိုးမျိုးသော ထိုးနှက်မှုတွေလို့မေးရင် တခြားတော့ မဟုတ်ဘူး။ အစိုးရစစ်တဲ့ စာမေးပွဲနော် စာတွေရပြီလားလို့ အိမ်နီးချင်းတွေက ပြုံးပြုံးလေးထိုးနှက်တယ်။ တနင်္ဂနွေနေ့လိုမျိုး ညဘက် တီဗီမှာပြတဲ့ ရုပ်ရှင်ဇာတ်လမ်းကောင်းတာကို သွားကြည့်တဲ့အခါ အတော်စာရလို့ လာကြည့်တာလားဟင် ဆိုတာမျိုး ခနဲ့တာတွေ၊ သောကြာနေ့လို့မျိုး ကျောင်းဆင်းပြီး ညနေပိုင်းမှာ ဘောလုံးကန် ဂေါ်လီရိုက်တာမျိုးဆိုရင် အိမ်စာတွေ ပြီးပြီလားလို့ မေးသွားကြသူတွေက တဖုံနဲ့ ဒါမျိုးလေးတွေကို ဖြတ်ကျော်ခဲ့ရတယ်။
အလယ်တန်းကျောင်းဖြစ်တဲ့အတွက် လေးတန်းအခန်းပေါင်းက လေးခန်းရှိမယ်လို့ ပြန်တွေးယူရတယ်။ မှတ်မိတာက အေခန်းဆိုတဲ့အခန်းပဲ။ အဲဒီအခန်းမှာက လူတော်တွေများသလို ကောင်မလေးချောချောတွေလည်း များတယ်။ မုန့်စားကျောင်းဆင်းချိန် ကျောင်းပတ်တဲ့အခါ ခဏ ခဏ သွားတတ်တဲ့ အခန်းပါပဲ။
စာမေးပွဲကြီး စစ်ခါနီးတဲ့အခါမှာတော့ အချိန်ပိုခေါ်ပါတယ်။
အဲဒီမှာ အခန်းပေါင်းစုံ စာသင်ပွဲကြီး ဆိုတာ စတင်ကြုံရပါတော့တယ်။
လေးခန်းလုံးကို ပေါင်းလိုက်ပါတယ်။ ကျောင်းဆောင်ရဲ့ အပေါ်ထပ်ဟာ အခန်းကျယ်ဖြစ်တဲ့အတွက် စာသင်ခုံတွေ ထိုင်ခုံတွေကို ဖယ်လိုက်ပြီး လေးတန်း ကျာင်းသူ ကျောင်းသားတွေဟာ သစ်သား ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး စာသင်ကြရပါတယ်။ လေးခန်းပေါင်းဖြစ်တဲ့အတွက် စာသင်တဲ့ ဆရာ ဆရာမတွေဟာ နောက်က စာသင်သူတွေ ကြားရအောင် အသံတော်တော်ကျယ်ကျယ် ထုတ်ကာ စာသင်ပေးကြရတဲ့အတွက် ဆရာ ဆရာမတွေလည်း အတော် ပင်ပန်းကြရပါတယ်။
လေးတန်းကျောင်းသူ ကျောင်းသားတွေအတွက်ကတော့ ပျော်စရာကြီးဖြစ်ပါတယ်။
ဘာကြောင့်လဲဆို လေးခန်းပေါင်းလိုက်တဲ့အခါ အေခန်းက ဘယ်မှာထိုင်၊ ဘီခန်းက ဘယ်မှာထိုင် စသည်ဖြင့် သတ်မှတ်ပေးတာ မရှိပါဘူး။ အဲဒီတော့ အဆင်ပြေရာ နေရာတွေမှာ ထိုင်ကြတာပေါ့။ ဒါဟာ ဆယ်ကျော်သက်ရောက်တော့မယ့် ရောက်ခါစ ကျောင်းသားအတွက် အခွင့်ကောင်းပဲဖြစ်ပါတယ်။ ကြိုက်တဲ့နေရာ ထိုင်လို့ ရတယ်ဆိုတဲ့အတွက် ချောချောလှလှလေးတွေ ရှိတဲ့နေရာ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ သူငယ်ချင်းတွေ နေရာလုကြပါတယ်။
အေခန်းက မဒီတွေကို ဘီခန်းတို့ စီခန်းတို့က ငနဲတွေက ဂေါ်နေတဲ့အခါ အေခန်းက ငနဲတွေက မာန်ဖီကြပါတယ်။ ဒီလိုပါပဲ ကိုယ့်အခန်းက ခပ်လှလှကျောင်းသူကို တခြားအခန်းက မျှော်ကြည့်တာကို တွေ့တဲ့အခါ လက်သီးလေးပြကြ အံလေးကြိတ်ပြကြနဲ့ပေါ့။
ထမင်းစားချိန်ဆိုရင် အိမ်ကနေ ထမင်းဘူးတွေ သံပရာရည်တွေ ဘာတွေညာတွေ လာပို့ကြ၊ ဟင်းပေါင်းတွေစားကြနဲ့ ကြည်နူးစရာကောင်းလှပါတယ်။
စာသင်ချိန်မှာတော့ ဆရာ ဆရာမတွေက တပည့်တို့ ဒီအပုဒ်ကို ဒီလိုမေးရင် ဘယ်လိုဖြေမှာလဲ ကဲ ဖြေကြပါဦးဆိုရင် လေးခန်းပေါင်းရှိတဲ့ သင်တန်းသားတွေဟာ တိတ်ဆိတ်သွားလိုက်တာများ ချောက်ခြားစရာတောင် ဖြစ်ပါတယ်။
စာမေးပွဲဖြေဖို့ တပတ်လောက်အလိုမှာ ကြေညာချက်ထွက်လာပါတယ်။ အစိုးရစစ်စာမေးပွဲမဟုတ်တော့ပါတဲ့။ မြို့နယ်စစ်စာမေးပွဲလိုလို ကိုယ့်ကျောင်းကိုယ်စစ်လိုလိုမျိုး ဖြစ်သွားပါတယ်။
အဲဒါနဲ့ ကိုယ့်အိမ်မှာပဲကိုယ် စာပြန်ကျက်ကြပေတော့လို့ ဆိုတဲ့အတွက် အခန်းပေါင်းစုံ စာသင်ပွဲကြီးကနေ မခွဲချင်ဘဲ ခွဲကြရပါတယ်။
ဒါပဲ ကောင်းပါတယ်လေ၊ အိမ်မှာ စာကျက်တဲ့အတွက် စာတခုတည်းကိုပဲ အာရုံထည့်ပြီး ကျက်နိုင်ခဲ့တယ် မဟုတ်လား။
အခန်းပေါင်းစုံ စာသင်ပွဲကြီးကို အမှတ်ရလျက် ....
ကျော်မောင်(တိုင်းတာရေး)
၆-သြဂုတ်-၂၀၁၇
(နေ့စွဲတပ်မှပဲ ဒီနေ့ဟာ ဟီရိုရှီးမားမြို့ အနုမြူဗုံးကြဲခံရတဲ့ နေ့ပဲလို့ အမှတ်ရမိပါတယ်၊ အဲဒီအနုမြူဗုံးကို နာမည်ပေးထားတာက Little Boy တဲ့လေ)
