စာသင်ခန်းထဲတွင် ဖြစ်သည်။ ဆရာမက ကလေးများကို "မပုကြွယ်နှင့်ခရုငယ်" ဇာတ်လမ်း ဖတ်ပြပြီး သင်ကြားနေခိုက်ဖြစ်သည်။ ကျောင်းခန်းအပြင်ဖက်တွင် မိုးဖွဲလေးများကျနေသဖြင့် ကလေးများအဖို့ ခရုငယ်ဇာတ်လမ်းကို နားထောင်ကောင်းနေချိန်လည်း ဖြစ်သည်။
"သားတို့သမီးတို့ရေ ... ဒီဇာတ်လမ်းထဲက မပုကြွယ်လေးဟာ အားကျဖို့မကောင်းဘူးလားကွဲ့"
"အားကျဖို့ ကောင်းပါတယ် ဆရာမ"
(တတန်းလုံးနီးပါး ပြိုင်တူဖြေကြသံ)
ကလေးမလေးတယောက်က ဘာမှ ဝင်မဖြေ။ သူက ဇာတ်လမ်းနားထောင်ရင်း မျက်လုံးပွင့်လျက် အိပ်ပျော်နေသူ။
"သမီးလေး ဖြေပါဦး၊ မပုကြွယ်လေးကို အားမကျဘူးလားကွယ်"
"မပုကြွယ်ကိုယ်တိုင်အားကျပြီး အတုယူရတဲ့ ခရုငယ်လေးကိုပဲ သမီးက သဘောကျမိတယ်။ ဒီခရုလေးသာ ငြိမ်နေမယ်ဆိုရင် မပုကြွယ်လည်း ဘယ်သတိထားမိပါ့မလဲနော် ဆရာမ"
ကောင်လေးတယောက်က ဝင်ပြောသည်
"သားရဲ့ ဖိုးဖိုးပြောပြတဲ့ပုံပြင်ထဲက ပင့်ကူလေးလိုပေါ့"
“ပင့်ကူလေးကြည့် အားယူပြီး ထီးနန်းပြန်ရသွားတဲ့ ဘုရင်ကြီးပုံပြင်ထဲက မဟုတ်လား"
နောက်တယောက်ကလည်း
"သမီးကတော့ ဖွားဖွားပြောတဲ့ ဟို မင်းသားစနည်းနာတဲ့အထဲက မုန့်ဆီကြော်သည်သားအမိ အပြန်အလှန်ပြောဆိုပုံတွေ ကြိုက်တယ် ဆရာမ"
"အဲဒါ စန္ဒဂုတ္တမင်းသားအကြောင်းထဲကလေ"
ကျောင်းဆင်းခေါင်းလောင်းထိုးလေပြီ။
ကျောင်းဆရာမလေးသည် အိမ်အပြန်လမ်းတွင် လမ်းလျှောက်ရင်း ခရုငယ်ကိုလည်းကောင်း၊ ပင့်ကူလေးကိုလည်းကောင်း၊ မုန့်ဆီကြော်သည်သားအမိကိုလည်းကောင်း ကျေးဇူးတင်မိနေပါတော့သည်။
ကျော်မောင်(တိုင်းတာရေး)
၅-အောက်တိုဘာ-၂၀၂၂
No comments:
Post a Comment